Gecenin en onarılmaz saatlerinde acılar en karanlık gölgesinde
Bütün kaybolmuş gündüzlerine dokundu çığlığını gömmüşlüğün
Nerede çocukluğun gecenin öteki yüzünü görmüş masumluğun
Varlık anında sızı sonsuz yenilgilerin ölümlerle dolu küçüklüğün.

Mutlu olmak adına hayatı atlıkarıncaya dönüştüren oyunculuğun
Büyün bitince büyüyen gece iç karartan ışığı yok eden yokluğun
Dudaklarında bin yıllık susuzlukla çok mutsuz kupkuru gülüşün
Savaş altındaki karanlıkta kalmış çocukluğun az büyümüşlüğün.

Böyle coğrafyanın kanla çizilmiş atlasında kalemindir korktuğun
Seni mahkum eden alın yazısı değildir sana ebediyen çizilen
Bak ölümler sefaletler vicdansızca önünden akıp giderken
Söyle nasıl kurtulur kendi inancının gölgesinde sefil kalmış olan

Sürekli hükümlü yetiştiren hayatımızı kelepçeleyen adil olmayan
Bu keder coğrafyasında yaban sesiyle özgürlükten bahseden
Ağaçsız yoksul toprağımıza amansız kader gibi gölgesini vuran
Kurallı kuralsız bütün oyunlarıyla topraklarımıza kök salan
Hayata ait yenilgilerimizi yüzümüze vuran direnç abidesi görsün