Bembeyaz kan...

Yüce gölgelerinde kalmýþ, gecenin karanlýðýnda ki cocuk
bir çýglýk atsa sanki gök kubbe inecek kucaklarýna,
kucaklarýna tane tane yaðmur yaðacak...

Sevdanýn ürkek kanatlarýna dokunacak sanki uzansa
Açsa ellerini saracak dünyayý sanki, umut dolu hislerle
Oysa karanlýkta çocuk, aydýnlýk gözlerinde yaþ
Yýldýrýmlar susacak sanki, hýçkýrabilse çocuk...

Zamandan öte bir yerlerde, bir yitik coðrafyada
Çatlak topraklarýnda cesaretin, bulutlarýn en gri renginde
Bir rüzgarýn sýrtýnda, firari çýðlýklara bürünmüþ
Çocuðun dudaklarýndan sürgün tebessümler....

Þefkatin elem dolu terkediþi, ateþlere emanet edilmiþ gelecek
Hislerde intikam, yumruklarda deli isyan
Hangi adaletin resmi bu çocuk, parmaklarýndaki bembeyaz kan

Moloz yýðýnlarýnda, yanmýþ yýrtýlmýþ bir fotoðraf sancýsý
Siyah beyaz bakýþlarýnýn dokunabildiði her nokta
Bir adým atabilse, güneþin doðduðu yöne çocuk
yýkýlacak gibi çaresizlikle örülen bütün duvarlar...


Duruþunda en derin haykýrýþ,
Olan bir bacak, olan sað elde bir deðnek
Ýnsan bedenlerde, canavar ruhlarýna inat ederek
Koþmalýsýn çocuk, özgür fikirlerin ardýna
Bütün kahpeliklerden, kendine pay biçerek...

lacivert...