MED-CEZÝR

Yaþlý bir kayayý seviyordu,
Çok acýlý çok öykülü bir deniz.
Ölüler biriktiriyordu, derin koyaklarýnda.
Canlý acýlar dalga oluyordu,
Ölü anýlar köpük.
Köpük köpük
dalga dalga
karýþýyordu öyküler.
Öykülerde isimler karýþýyordu.
Ötekinin korkusu çürüyordu su.

Esrik anlarýnda balçýk kusuyordu kaya.
hayvan öykülerinde
yaþamýn izini sürüyordu.
Fýsýldýyordu her canlýya,
çýðlýk çýðlýk
‘can verin bana’
Eksilen yerleri acýyordu.
Gitmesinden korkuyordu denizin,
çekilmesinden,
kalmasýndan korkuyordu.
Kaya çürüyordu.

Aydýnlýk bir gecede
denize düþtüm.
Gözyaþýydým,
sevdalardan arda kalan
Yakamozlar med _cezir balýðýnýn þarkýsýný söylüyordu;
kürdili hicazkar.

Ya dalgadan tokat yer
Ya balçýkta çürürler
Med cezir balýklarý
Med ce…
Med…

Nakarat fazla uzadý
Galiba ben...
detoneydim biraz.
Korkuya kapýldý deniz, fýrtýnalar kopardý
Çýðlýklar siren sesleri,
gece karardý.

Yazgým düþmek sevgilinin gözünden;
kelebeðin kanadýna.
Ardýmdan
mavi kayalar kapandý.
Çarpma sesiyle yýrtýldý gece.

Denizin kollarý mý ?
Kayanýn gözleri mi?
Derin !?
Mavi !?
Ölüler kimin ölüleri !?