Türk milliyetçilerinin gündemini daima meþgûl eden “Batý’nýn Türkiye’yi bölme çabalarý” konusundaki tartýþmalar, ulusal basýn-yayýnýn da etkisi ile çoðu zaman Avrupa Birliði ve kürtçülük üzerinde yoðunlaþýyor. Bu tartýþmalar ve mücadeleler devam ederken gizlice yürütülen bir baþka bölücülük faaliyeti de var ki bu, birçok insanýn gözünden kaçan “Pontosçuluk”tur. Kürtçülükten farklý metodlarla yürütülmeye çalýþýlan Pontosçuluk faaliyetlerinin en önemli ayaðýný ise misyonerlik ve propaganda uðraþlarý oluþturmakta… Bu propagandalarýn çoðunda kullanýlan bir motif ise “Lazlýk”...

Psikolojik harbin gereklerini baþarýyla yerine getirmeye çalýþan bölücü çevreler bütün Karadeniz’i “Laz” olarak göstermeye çalýþmaktadýr. Gazetelerde, televizyonlarda Karadenizlilerden bahsedilirken hep “Lazlýk” ön plâna çýkarýlýyor. Bu propagandaya inanan bazý Karadenizli Türkler de kendilerini “Laz” olarak adlandýrmaya baþlýyorlar. Yurdun diðer yörelerinde de etkisini gösteren bu olgu, diðer bölge Türklerinin de Karadenizlileri “Laz” sanmalarýna neden oluyor. Bu süreç öyle rahat ve sessizce iþliyor ki, ileride karþýmýza hiç yoktan bir bölücülük davasý daha çýkabilir.

Pontosçuluk ve Lazlýk propagandalarýný doðru tahlil edebilmek için Karadeniz’in etnik yapýsýný bilmek gerekir. Bu deðerlendirmeye Lazlarla baþlayalým.. “Laz” sözcüðü birçok kiþi tarafýndan “Dadaþ”, “Gakkoþ” gibi yöresel bir unvan olarak kullanýlsa da aslýnda etnik bir topluluðun adýdýr. Karadenizlilerin çok küçük bir bölümünü oluþturan Lazlar, Türk olmayýp Gürcü kökenli bir toplulukturlar. Kafkasya’dan Doðu Karadeniz’e göç ettikten sonra bölgedeki Rumlarla fazlaca karýþmýþlar ve Kafkasyalý-Rum kýrmasý bir etnik grup hâline gelmiþlerdir. Dilleri de aslen Svanca, Gürcüce ve Megrelce’nin de dahil olduðu Güney Kafkas Dil Ailesi’ne mensuptur. Ancak Lazca zaman içerisinde Rumca ile bütünleþme göstermiþ ve Lazlarýn kendileri gibi dilleri de Gürcü-Rum kýrmasý bir hâle gelmiþtir.

Lazlar günümüzde Rize il sýnýrý içerisinden Gürcistan hududuna kadar uzanan alandaki Pazar, Ardeþen, Fýndýklý, Arhavi ve Hopa ilçelerinde yaþarlar. Ancak toplam nüfuslarýnýn azlýðý nedeni ile Türkiye’nin hiçbir ilinde hatta ilçesinde çoðunluðu saðlayamamýþlardýr. Laz nüfusu kesin olarak tespit edilmemiþ olsa da Türkiye’de ortalama elli bin Laz olduðunu söylemek mümkündür. Hâl böyle iken milyonlarca kiþiyi barýndýran Karadeniz’in tamamýnýn yahut büyük kýsmýnýn Laz olduðunu iddia etmek bir saçmalýktan ibarettir.

Karadeniz’de yerleþmiþ bulunan bir diðer azýnlýk da Gürcülerdir. Kavgacý kiþiler olarak bilinen Gürcüler yaklaþýk kýrk binlik bir nüfusa sahiptirler. Lazlar gibi Rize-Artvin-Gürcistan arasýnda yaþarlar.

Karadeniz’deki Rum varlýðý ise sanýlandan çok daha azdýr. Karadeniz’in Türkleþtirilmesi süreci kendisini “Karadeniz’in Rumlardan arýndýrýlmasý” olarak da göstermiþ ve buna baðlý olarak Rumlar giderek azalmýþlardýr. Buna tipik bir örnek olarak 1828’den sonra iki binden fazla Rum ailesinin kýsa süreli Rus iþgâline sevinerek zihniyetlerini açýða vurduklarý için Doðu Karadeniz’den sürülmesini gösterebiliriz. Millî mücadele döneminde Topal Osman Aða’nýn Pontos çetecilerine karþý sert ve yürekli mücadelesi ve daha sonraki nüfus mübadelesi de nüfus dengesi üzerinde etkili olmuþ, 500 yýl boyunca Türk göçleri alan Karadeniz bölgesi tam mânâsýyla Türkleþmiþtir.

Çok eski devirlerden beri Saka, Apar, Tatar, Kýpçak, Peçenek ve Hazar Türklerinin saldýrýsýna uðrayan Doðu Karadeniz, bu saldýrýlar sýrasýnda Türklerce iskân edilmeye baþlamýþtýr. 1461’de Fatih Sultan Mehmet Han tarafýndan Rum Pontos Ýmparatorluðu olarak adlandýrýlan Komnenos Devleti’ne son verilip Trabzon fethedilince bu yöreye yoðun Türk göçleri baþlamýþtýr. Amasya, Niksar, Bafra, Osmancýk, Ýskilip, Tokat, Merzifon, Turhal, Zile gibi Türk yerleþimlerinden Trabzon, Giresun ve civarýna göçler olmuþtur. Oðuzlarýn en savaþçý boyu olarak bilinen Çepnilerin ve Bayýndýrlarýn da bu yöreye yerleþtirilmesi ile Türkleþtirme faaliyetleri güç kazanmýþtýr. Bu tarihten sonra Çepniler ve diðer Karadeniz Türkleri, her türlü ayaklanmaya karþý devletin yanýnda yer almýþlardýr.

Karadeniz bölgesinin yüzyýllar süren Türkleþme süreci bilinirken bütün Karadenizlilerin “Laz”, “Rum” vb. küçük etnik gruplarýn adýyla anýlmasý elbette gerçeði yansýtmamaktadýr. Bu adlandýrmanýn ardýnda baþka amaçlar vardýr. Yunanlýlarýn eskiden beri sahip olduðu Pontos’u diriltme hülyasý diðer Batýlýlarýn Türkiye’yi saf dýþý etme arzusu ile birleþince Karadeniz üzerinde, özellikle de Doðu Karadeniz üzerine oyunlar oynamak Türk düþmanlarý için vazgeçilmez hâle gelmiþtir. Ancak bu oyunlar Güneydoðu Anadolu’daki kurallarla oynanamazdý. Çünkü Güneydoðu Anadolu’da kürtlerin önemli bir nüfusa sahip bulunmasýna karþýlýk Karadeniz’in büyük çoðunluðu Türk idi. Karadeniz halkýný devlete karþý kýþkýrtmak hiç de kolay olmayacaktý çünkü devlet kendi devletleriydi. Þu hâlde farklý bir yola baþvuracaklardý. Bunun çözümünü de psikolojik harp taktikleri içerisinde buldular ve her türlü propaganda aracýný kullanarak Karadenizlilerin “Laz” olarak adlandýrýlmasýný saðladýlar. Hâlen dahi uðraþlarý bu adlandýrmanýn yaygýnlaþmasý üzerinedir. Bundan baþka gönderdikleri misyonerlerle halka “Siz Türk deðilsiniz Müslümanlaþmýþ Rum’sunuz, Laz’sýnýz.” þeklinde propaganda yapmaya çalýþmaktadýrlar. Bu uðraþlarýn sonunda amaçlarý Karadeniz’i Türkiye’den ayýrmak, ya da en azýndan Türkiye’nin baþýný uzun müddet yeni bir dertle aðrýtmaktýr.

Harp konusunda bir efsane olan biz Türkler, artýk psikolojik harp alanýnda kendimizi korumayý da baþarmalýyýz. Düþmanlarýmýzýn amaçlarýna ulaþmalarýný engellemek istiyorsak, bunu her alanda mücadele ederek baþarmamýz gerektiðini bilmeliyiz. Bu sebeple hiçbir Türk, Karadenizli soydaþlarýný “Laz” olmakla itham etmemelidir. Espri amaçlý dahi olsa, gayri ciddî dahi olsa Türklerin “Laz” olarak adlandýrýlmasýný engellemek þart olmuþtur. Karadenizli soydaþlarýmýz da kendilerinin Laz deðil Türk oðlu Türk olduðunu bilmeli ve yöresel bir unvan olarak dahi “Laz” sözcüðü dillerinden silmelidirler. Artýk, tarih boyu devletinin yanýnda yer alan Karadeniz Türklerinin, Millî Mücadele sýrasýnda Giresun Müdafaa-i Milliye Reisi Topal Osman Aða’nýn tepelediði Rum çetecilerin bulunduðu salonun duvarýna yazdýðý gibi haykýrmalarýnýn vakti gelmiþtir:

“Vatana ihanet edenler yerlerde gördükleriniz gibi tepelenecektir.”