Ýþe gitmesine sadece dakikalar kalmýþtý. Son dolmuþa yetiþmek için alel acele hazýrlandý ve yeni yýkanmýþ iþ elbiselerini aldýðý gibi kendini sokaða attý. Hava bir kýþ gecesi serinliðinde, gök temaþaya mazhar bir görünümde ve ay tüm parlaklýðýyla gökyüzünde bir fanus gibi parlýyordu. Þehrin ýþýklarý bir bir sönerken, bu karanlýðýn aydýnlýða dönüþtüðü ay ýþýðýnýn sokak aralarýna vuran yansýmalarýnda henüz ýþýðýný söndürmemiþ birkaç ev kalmýþtý.

Temizlik Ýþlerinde gece vardiyasýnda çalýþan Selim, bu büyük þehrin en kalabalýk semtlerinden birinin çöplerini topluyordu. Meþakkatli ama iç dünyasýnda huzurlu bir iþi vardý. Alýn terinin her damlasýný hissederek emeðinin karþýlýðýný aldýðý hazzýyla çýkýyordu her gece evinden. Üstelik kimilerinin bir çok anlatýmda dile getirdiði ve belki de bir darb-ý mesel halini alan “bir çöpcü bile olamazsýn” sözlerine inad o, iþinin aðýr yükü altýndaki manevi sorumluluðunun bilincine bir de keyif katarak yaþamasýný biliyordu. Zaman zaman hayýflandýðý da oluyordu ama ekmeði kazanmanýn adresini helal lokma olarak belirlemiþti kendine. Ve o helal lokmanýn maddi hazzýndan çok manevi tatmini ile iþine yapmaya çalýþýyordu.

Çoðumuzun atýk diye çöp poþetlerine býraktýðý ve aslýnda bir çoðu için belki de sofralarýna katýk olabilecek atýklarýn atýldýðý çöpler toplanýyordu þehrin bu karanlýk sokaklarýnda. Çöp diye geçmeyin diyordu bazen arkadaþlarýna Selim. Ben bir çöp poþetinden ve kovasýndan anlýyorum insanlarýn ruh hallerini, yaþantýlarýný ve dünyalarýný……..

Nasýl anlaþýlabilirdi ki bir çöp parçasýndan onca þey?!.....Sonuçta bir çöp poþetinde ne olabilir ki ve atýk çöp diye atýlabilen þey silinip atýlmýþ, miadýný doldurmuþ þeylerden baþka ne olabilirdi ki?......

Aðýz maskesini taktý ve çöp arabasýnýn arkasýna geçti. Þoförün Temizlik Ýþleri Müdürlüðü’nün kapýsýndan çýkmasýyla bir mesaisi daha baþlamýþtý Selim’in…. Mesailerin bittiði ve herkesin istirahata çekildiði bu geç saatlerde baþlýyordu onun mesaisi. Belediyenin baþlattýðý yeni bir uygulama ile çöpler gece sokaða býrakýlýyor ve temizlik görevlilerince gece yarýsýndan sonra da toplanýyordu Böylece sýcak günlerde çöplerin sokaða erken býrakýlmasýndan doðacak koku ve kirli görüntünün engellenmesi amaçlanýyordu bir nebze….


Gecenin karanlýðýna gömülen sessizliðinde sokak köþelerinde kedi miyavlamalarý ile sokak köpeklerinin uðultularý arasýnda ilerliyordu çöp arabasý. Dönülen her köþe, gelinen her site önü Selim’in “bismillah” diye arabadan atlayýp kovalara ve poþetlere doðru atýldýðý anlardý. Semtin biraz daha kalabalýk ve merkezi sayýlabilen caddelerine gelmiþti sýra….Saat de epey ilerlemiþti. Neredeyse sabah ezaný okunacaktý.….. Dar bir Caddenin yan tarafýnda iki site arasýnda bulunan çöp konteynýr’lerini boþaltacaklardý. Bu konteynirlerin boþaltýlabilmesi için çöp arabasýnýn önce bir manevra yapýp yanaþmasý lazýmdý. Selim arabadan inerek hem þoförün dönüþüne yardýmcý olmak hem de birazdan boþaltýlacak konteynýrin etrafýnda olabilecek ufak atýklarý temizlemek için gözüyle konteynýri yokladý. Karanlýkta pek bir þey fark edilemediðinden dolayý yanaþmaya çalýþan araba farlarýnýn da yardýmýyla konteynýre yaklaþtý. Konteynýrýn üzerinde daha önce alýþýk olmadýðý bir þey çarptý gözüne. Gözüne çarpan bu kütlenin bir çuval veya eski bir halý olabileceðini tahmin etti. En iyisi dokunmak diyerek elini karanlýkla bütünleþmiþ bir siyaha bürünen bu cisme dokundu. Ama dokunduðu bu cisim insan bacaðýndan baþka bir þey deðildi. Þoföre seslendi ve farlarýn yardýmýyla daha net görebilmek için arabanýn biraz daha yanaþmasýný istedi. Kuvvetli yanan farlarýn da yardýmýyla konteynýrýn içinde adeta duvara yaslanmýþ bir halý rulosu görünümünde olan ve bir bacaðý andýran o kütleyi eliyle biraz daha yoklayýnca gördükleri karþýsýnda bir an irkildi. Baþý konteynýrýn içinde kamlýþ ayaklarý dýþarýya sarkmýþ genç bir insan vücudundan baþkasý deðildi gördükleri.

Acaba birisini öldürüp de buraya mý attýlar diye düþündü kendi kendine…. Bacaklarý dýþarýda ve gövdesi çöplerin içinde kalan bu insan vücudunu kendine doðru çekmeye baþladý. Bu ses ve dokunuþla konteynýrýn içindeki tahminen 14-15 yaþlarýndaki delikanlý irkilerek gövdesini dýþarýya doðru atmaya çalýþtý. Yarý uykulu bu haline biraz da korku karýþmýþ bir vaziyette “þey abi ben atýk topluyordum valla bi þey çalmadým.” demeye baþladý.
Çocuðun korktuðunu gören Selim daha fazla onu korkutmamak ve üzmemek için :
“Dur korkma, asýl ben korktum ne olduðunu anlayamadým. Korkma sana bir þey yapmayacaðým sadece seni böyle görünce merak ettim ne iþin var bunun içinde“
“Akþam ezanýndan bu yana çöp kovalarýný ve Konteynýr’lerini geziyorum gündüz de okul vardý tam buraya geldiðimde de artýk dayanamayýp uyumuþum sanýrým”…..

Bu sözler karþýsýnda Selim’in iki eli yana düþtü ve gözleri dolmaya baþladý. Onca sene çöp toplardý ama bir çöpün içerisinden bir insan özellikle de bir çocuðun çýkabileceðini aklýnýn ucundan bile geçirmemiþti.

Bu çöp kutularý sadece atýklarýn býrakýldýðý yer olmaktan çýkmýþ yarýný olmayan bir çok umutlarýn da býrakýldýðý yer halini almýþtý. Ekmeðini çöpten kazanan birisi olarak Selim, artýk çöpün ta kendisi olmuþ veya olmaya itilmiþ bir çocuk manzarasýyla karþý karþýyaydý. Zaman zaman çöpten atýk toplayan çocuklar da görmüyor deðil di ama böylesini ilk kez görmüþtü hayatýnda.

O günden sonra atýlan her çöpün aslýnda beraber çok þeyi götürdüðünü düþündü. Çöp arabasýna dökülen bu atýklarýn arka bölmede sýkýþtýrýlýrken dökülen sulara iliþirken gözleri, bu sýzýntýyý, bakýmsýz ve terkedilmiþ umutlardan akan birer gözyaþý damlasý þeklinde dökülmesine benzetti. Bir çöpün ve bir çocuðun hayatýna kattýklarýný ve verdiði dersleri artýk hep zihninde taþýyacaktý Selim bir ömür öylece….