büyüyünce acýmadýki küçükken düþmüþken

çocukluðum soðuðun hakim olduðu yükseklerde geçti
o zamanlar çocukluðumuz üþümemek için sýkýca giyinmiþ atkýsý ,þapkasý ,eldiveni olan þirin bir çocukça sevgiliyle geçti

büyüdük okullu olduk
o zaman öðrendik
herþeyi öðreniyorduk
gezmeyi ,yemeði ,içmeði, kadýnlara kýzlara dair herþeyi
okuldayken bu sefer sevgili kýsa etekli dar, beyaz gömlekli yakasý açýk
insanýn içini cýz ettirecek kadar uçarý yaramaz birisi idi

sonra zaman geçti ünüversite baþladý
sorumluluk arttý; biz iyice azdýk
ama artýk bizden önemli varlýklrda vardý yaþamýmýzda; düþünceler
düþünmek azgýnlýðýmýzý dizginliyordu
her defasýnda iç çekerdik
ne zaman bir açýlmýþ saçýlmýþ ateþli bir kýz görseydik

düþünce bazýnda sevgili artýk bütün bunlardan çok ötede idi
baþka birþeylerde istiyordum artýk
beni tamamlayacak birisi olmalý sevgilim diyordum
sarþýn , esmer ,kumral aramýyordu bu gözler artýk
yakýþan davranýþ güzelliði idi bize yaþama paylaþtýðýmýz her ana
sevgiliden beklediðimiz buydu
farkýnda olmalýydý sevgiden istekten

arkadaþ