-sûedâ!.., gözlerimdeki inilti,
bir þafak vakti...-


ne geç ayrýlýyor bugün
kuþlar yuvalarýndan
sabahýn en kesif sarktýðý anda gökten
ufku kapayan bir bulut sonrasý
daðarcýðým daralýyor soðuktan
zemherî uryan bir bakýþla..


sûedâ!..

aðrýyan yanlarýmdan yanýyor
parmak-uçlarým...



sûedâ!..
derin bir hüznün habercisi
doðunun ulaðý
siyahlar giyinir þafak
bugünün aþkýna matem
yitiðimiz hep ayný yerden koparcasýna...



melekler yüklenmiþ yaðmur sanki
iniyor gökten, çetrefil bir güne sitem...


sûedâ!..
sarkýk dizeler anlatýr rüyâmý
benden sonra...
matlâýna kurþun bugünün
son adýmýný attýktan sonra...