KARDAN ADAMLARA !

Bozulmuþtu her þey!
Mayalanmamýþ bir hamur misali,
Maskeli süvariler geziyordu kentin sokaklarýnda.
Unutulan her þey serzeniþte,
Yaþam can çekiþiyor.
Unutturdular bizi diye…
Yaðmur oluyordu gözleri kavramlarýn;
Unutturdular bize diyordu yüreðim içten içe;
Sevmeyi,
Sevilmeyi!
Ve…
Hýçkýrýklara boðulmuþtu artýk çocukluðumun bayramý.

Baba, anne,teyze,hala,dayý, yenge
Vesaire, vesaire,vesaire
Dönmüyordu þimdi zaman
Ve yapýlmýyordu birilerinin yüzü suyu hürmetine ihsan
Yaþanmýyordu aþklar…
Yaþanamýyordu!

Bizim oralarda, bir yerde, her yerde
Ve birçok yerde
Adam vasfýný taþýyan tek kiþi kalmýþtý…
Bir sen!
Bir de ara sýra yaðan kar!
Sen ne olacaksýn diye bakma yüzüme öyle!
Ne olur sorma!
Ben..!
Þimdilerde kardan adamým!