Hayallerimiz vardı...
Hatırlıyor musun?
Denizin kokusunda soluklanacaktık 5 Kasım gecesi...
İçimiz donacaktı o havada...
Sarılacaktık birbirimize
Hiç bırakmayacak gibi...
Güvende hissedip kendimi,
Yıldızlara bakacaktım kafamı kaldırıp...
Sonra iki sevgili geçecekti yanımızdan...
Gülüşerek...
Huzur içinde dinleyecektik muhabbetlerini...

Hepsi var, biliyor musun?
Ama mutluca değil, hüzünle bakıyorum...
Her sabah, her akşam bu tablo İstanbul’da...
Deniz kokusu
İçimi üşüten o sert hava
Birbirlerine aşkla bakan sevgililer...
Hepsi var...
Bir tek sen yoksun...
Kalbim üşüyor...
5 Kasım gelmedi...
İçimdeki o coşkun acı nehrinin açtığı derin vadilerde
Hâlâ hayata “Merhaba!” diyen güller var...
Hiç almadığım...
Kırmızı...
Ve ben bekliyorum...
Bir gün geleceksin...
O günü tanrısıyorum...