“Bil ki sevgili korkusuz bedenim teslim etmeyecek, bizim olan hiçbir þeyi,
elerimle vermeyeceðim
ellerimi açýp da alamayacaklar bana seni hattýrlatan hiçbir þeyi

Sana, bana hisettirmediðin hiçbir þeyi vadetmeyeceðim,
kimsenin hayal edemeyecekleri olacak,
senin icin yaptýklarým
bunlari da aklýmýn en aðýr baþlý haliyle yapacaðým.

Söz veriyorum
asla yorgun düþmeyeceðim,
ve dünyanin hiçbir yerinde yanýndan ayrýlmayacaðým adýmýza yenilmeyeceðim.

Dünyanin en güzel yerine,
aþkýmýz huzuru hatýrlatacak, biliyorum

Deniz sen sahilde yürürken,
içindeki tüm hayatlarla sözleþip sakýnmayacaklar salacaklar tüm güzeliklerini,
çok konuþan martýlarla da haberleþip dans eder gibi rüzgarla senin icin
Ruhumuzun aynasi olacak,
bir gün sonra bile
kendisinin de ne yapacaðýný bilmeyen þehrin havasý.

Biliyordum ben sevince bu sehirde sevecek
tüm sakinlerini.
Ve hatýrlayacak eski aþýk sakinlerini,

Aþkýmýn þehri Istanbul aþký tadacak
uzun bir ardan sonra tüm aþýklarýn huzurunda
ve seninle, benimle hayat bulacak,
asktan korkmus, yanlýzlýðý seçmiþ ruhu

Eskide kalacak,
tekrar sevilmek umuduyla beklediði günler
Þimdilerde sevginin sadece sözcüklerde kalmýþ daha önce ki yalanlarla kokuttuðu agzýna,
birde zehir sürümüþ sahipleri,
þehrimizi terk edecek birer birer.

Ardýndan þehrimizin yüreðinde acýlan tüm yaralar kapanacak birer birer

Ve þahitlik edecek bir serveti bir ömrü sana vermemin huzuruna
Ve Seninde aþýk olmana, benim tek inancima.”