Korkutuyor beni kýrýlganlýðýn.
Acýmasýz sözler fýrlattýðýn hayata karþý,
ayakta durabilme gücünü ne kadar zor bulduðunu biliyorum.
Etkileniþin ufak sorunlardanve benim arkamda destek olmaya çalýþmaný karþýlaþtýrýnca, bende belirsizlikler içinde boðuluyorum. Görebilmeye çalýþýyorum senin gözlerinden, gözlerimi
kapatýyorum. Sen oluyorum bazen, sen kokuyorum. Senin gibi korkuyorum kendim için. Senin gibi hiç birþey yapamýyorum.

Üzerime bir mont geçirip dalmak geliyor hayatýn ortasýna, senin gibi.
Üstümde mont durmuyor. Çýplaklýðým, söylediklerimin açýklýðý ve hep hazýrda olmalarý
kazandýrmýyor her zaman. Uyanýnca, ilk iþ banyoya dalýyorum, tüm gece boyunca beni beceren uykularýmýn, tecavüzü aksatmayan rüyalarýn kirlettiði beni,
temizlemeye çalýþýyorum. Öylesine bir pislik akýyor ki, suyla beraber, utanýyorum kendimden. Oysa seninle seviþtikten sonra, hiç gitmedim banyoya. Sen
beni hiç kirletmedin. Sen sadece hayallerimi kanattýn, gölgemle dans ettiðin akþamlarda. Ýçimi titretirken, senin için tüm bedenim sarsýlýrken, "üþüyor musun"
diye sordun. Güneþin altýnda üþüttün, kar altýnda terim oldun, sardýn her yanýmý. Yaktýn. Yandým!

Oturuyorum bir süredir evde, dört duvar arasýnda. Ne kadar yüksekte olduðumu ve beni ne kadar yerin dibine soktuðunu anlamaya çalýþýyorum. Kitap okuyamýyorum, oturduðum yerden bile kalkacak gücüm yok aslýnda. Sesimi kendimin bile duymadýðýmý farkediyorum. Sen nasýl duyacaksýn ki? Duysan gelecek misin yanýma? Baþýmý ellerinin arasýna alacak mýsýn, yada tükürecek misin suratýma ? Beni cezalandýrýlmaya mahkum etmek, seni hiç acýtmýyor mu ?

Bazý adamlar, kadýnlarla sadece yatar, bazýlarý ise onlarý sadece yazar. Hangisi daha aþaðýlýk? Hangisi daha bencilce ?

Bir süredir evde oturuyordum. Uyandýðýmda sabah, temizledikten sonra bedenimi, dýþarýdaki sessizliði duydum. Her saat kalabalýk olan sokaklardaki hareketsizliði gördüm duvarlar arkasýndan. Üzerime birþeyler giyip sokaða çýktým. Kimseler yoktu. Köþedeki gazete büfesine gittim, "yýldýrým baský" yapan bir gazete dikkatimi çekti.
Savaþ diyordu, manþetinde. Almadým gazeteyi, param yoktu. Birileriyle konuþmuþ olmak için, içeri girdim büfeden, "merhaba" dedi, soluk yüzlü satýcý,
her zamanki sahte duygularla örülmüþ suratýyla. Merhaba dedim, nasýl gidiyor iþler. Savaþý anlattý bir süre. Kimin, kimi vurduðundan bahsetti. Çok
sürmedi sýkýlmam. Çýktým. Eve doðru yürümeye baþladým. Karþýdan, sokaðýn ucundan hýzla bir araba geliyordu, gitgide yaklaþtý bana, tam yanýmdan geçerken
üzerime kýrdý direksiyonu, ve sürücünün suratýnda yayýlmýþ bir gülümseme vardý. Arkamý dönüp küfretmeye hazýrlanýyordum, vazgeçtim, bir insaný mutlu etmiþtim. Daha ne isteyebilirdim...
Sokaðýn hareketsizliðini izledim bir süre, apartmanýn önündeki banka oturup. Bir kaç sigara içtim. Sana söylediklerimi, senin bana söylediklerini düþündüm. Üþüdüm. Apartman kapýsýnýn anahtarýný çýkarttým cebimden. Anahtarý sokarken kapý kendiliðinden açýldý. Girdim. Vanilya kokusu yayýlmýþtý apartman boþluðuna, çýkarken alamadýðým koku. Ve bir daireden elektirikli süpürgenin sesi geliyordu. Ýyi bir akþama hazýrlanan ev kadýný düþledim. Kocasýnýn eve gelmesini bekleyen, muhtemelen ona kek yapmýþ, onun için evi temizliyor. Temiz perdeler, yeni mobilyalar, iyi birer okulda okuyan iki çocuk. Biri erkek büyük olansa kýz. Ýyi yetiþmiþ gerçek bir aile. Ve cennete gitmesi muhtemel olanlarýn.
Cehennemde ise ben olacaðým. Ben ve hala benim gibi aþka inananlar. Büyük aþýklar olacak. Ve inanýyorum ki çekilecek azap burada çekilenden daha büyük olamayacak. Alkoliklerle yanacaðýz. Muhtemelen hala özlüyor olacaðým.

Ben ne seninle yatmak, ne de seni yazmak için seninle oldum! Yazmak için fiziksel eþ gerekmiyor bana. Sen inanmasan da, sende aþkýmý buldum. Hayýr önemsemiyorum, inanmýyor olabilirsin bana. Ben senin bana güvenmen için sana aþýk olmadým! Hayýr, yalan söyledim, bana güvenmeni, bana inanmaný, benim olmaný istiyorum! Hayýr..Evet..Hayýr...Evet..................

Lanet olasý aþký, aþk yapan etkenlerin içinde, bedenlerin birbirleri üzerinde býraktýðý kýzarýklýklar, aðýzlarda karýþan tükürükler vardýr.
Aþk dediðin güven olmadýktan sonra ancak bir kaç kaðýt parçasýna bedellenebilir.
Býrakamýyorum sözleri. Býrakmak istemiyorum iþte ellerini. Ve yazdýklarýmý deðil, beni okumaný istiyorum.
Herþeyin daha güzel olabilmesi için söz verebilsem, bunu yine yapmazdým. Aþkta sözler, aðýzlarla deðil davranýþlarla verilir.

Korkuyorum kýrýlganlýðýndan. Hayatýn acýmasýzlýðýna karþý tek baþýna olmandan korkuyorum. Ýnat etsende, kabullenmesen de, biliyorsun, seni seviyorum.