Gönlümdeki kalemimin ucundadır
Yaşam bazen dolu bazen boş curcunadır
Beğenmemiş can özüm yazdıklarım benden utanır
Bunu söylemek ne ayıp ne günahtır
Gönlüm kırılsa da ben af ederim
Allah da af etsin dua ederim
Lakin ne edeyim kalmadı hevesim
Bu dünyada alıp vermeye nefesim
Veda edesim geldi,derde sevince
Anlayışsızlıklar üst üste gelince
İyi deme kötü deme hep sev delice
Bir kez de kıymetin bilinse ömrünce
Sabahı sabah ettim gözümde yaşlar
Haketmediğim laflar içimi haşlar
Pek bunaldım artık nasıl gönlüm dar
Bu dünyanın üstü bir de altı var.
