Gecenin karanlýðýnda yalnýzdý yine...
yeni yalnýzlýðý yol oluyordu kendine...
hayatý boyunca sevdiklerinden ayrýlmak onun için bir alýþkanlýk olmuþtu artýk. Sevdiði þehirlerden, sevdiði iþlerden, sevdiklerinden...
yine bir yol ayrýmýndaydý. Sevdiði yer, sevdiði iþ, sevdiði insan....
her zamanki olaðan çýkýþlarýný yaparak geldiði bu yol ayrýmýnda onun için tek soru iþareti nerede, nasýl ve kimle baþlayacaðý idi.
hayat akýyordu.
kýsa pantolonunun ceplerine ellerini soktu, kendisine dokunup yalnýzlýk hissini gidermeye çalýþýyordu sanki...
baharýn yaza dönüþtüðü bir akþamdý, üþüyor, gölgesi kýzýldan karanlýða dönüyor, gümüþ balýklar oynuyordu gecede...
akýp giden yýldýzdý gecede...
billur avizeler gibiydi gecenin kýyýsýnda...
yol ayrýmýnda bir kayaya oturdu, geceyi aydýnlatan ay ýþýðý deðil sanki sevdiðinin ak yüzü idi...
dostlarýný düþünüyordu bir yandan...
yakýnlarda olduðunu toprak kokusuna karýþan iyot kokusu ile hissettiði denizden gelen martý seslerinin, giderek yakýnlaþtýðýnýn ayýrdýna vardý...
ve martýlarýn kendisini götürmek için geldiklerini baþýnýn üstünde uçtuklarý zaman hissedebildi... martýlar o’nu anlýyordu, biliyordu, hissediyordu...
kalktý...
peþini býrakmayan ve sadýk dostlarý olan þarabýný aldý... bitmek üzere olan sigarasýný tazeledi... yola koyulma vakti gelmiþti... takýldý martýlarýn peþine...
martýlardý onu anlayan ona yoldaþ olan bunu hissediyordu...
uydu onlara...
iyodun kokusu giderek keskinleþtiðinde karanlýkta denize geldiðinin ayýrdýna vardý...
hafif meltem uzun saçlarýný savururken martýlarýn çýðlýklarý daha da artýyordu
ve daha þiddetleniyordu rüzgar...
ve deniz...
kendisini yüksek bir falezin kýyýsýna getirdiðini denize yaptýklarý hýzlý dalýþlardan anladýðý martýlarý seyretti bir süre...
bir elinde þarabý...
diðerinde sigarasý...
kafasýnda yalnýzlýðý...
kaldýrdý ellerini gökyüzüne...
hýrçýn bir nara ile fýrlattý denize þarabý... þarap þiþesinin deniz ile buluþtuðunda çýkardýðý tok ses kulaðýna geldiðinde
önce sigarasýný,
sonra yalnýzlýðýný attý denize...