Koþarak girdi salona, elinden halýya kan damlýyordu. Kan lekesi de
geçmez ki...

"ÇAbuk gel!" dedi. yüzü bembeyazdý, ve sanki acil gibiydi çaðrýsý.
yavaþça kalktým koltuktan, kucaðýmdaki cipsi masaya býraktým.
kavgalarýmýz baþladýðýndan beri yiyorum durmadan... o da saçlarýný
tarýyordu bol bol, uzun ve kumral.. ama þimdi elinden kan damlýyordu
damla damla ve yüzü bembeyazdý..

peþinden gittim... banyoya girdik.. yanýmda durmuþ, karþý klozetin
üzerinde oturan kendini gösteriyordu bana. kazaðýnýn örttüðü
bileðinden damlýyordu kanlar..

"kaldýramadým etk baþýma.. son zamanlarda kilo aldým demiþtim ya,
ondan olsa gerek, çok aðýrdým. sen kaldýrýr mýsýn beni? Kurtarýr
mýsýn...?"

sýrtýmý dönüp salona gittim yeniden... koltuðuma oturdum. banyodan
baðýrdýðýný, aðladýðýný duyuyordum. benden ne kadar nefret ettiðini
anlatýyordu. Cipsimi aldým.. ve yan masada duran ilaçlardan bir
þiþe...

Kan Lekesi de geçmez ki...!

Yazarýn notu: Her yazan kendini saklar satýrlarýna aslýnda..
anlatmak için yazýlýr bu kadar.. ben bu hikayenin abajuruyum belki
sadece, salonda alelade, ne zaman alýndýðý, kimin aldýðý belli
olmayan ve hiç hatýrlanmayacak..
Ya da.. Halýya damlayan kan damlasý...
Lekesi geçmeyen...