Ben hala seninleyim. Sana seslenir, sana yazarken seni düþler, seni hatýrlarým. Üzerinden üzerimizden kaç aþk geçerse geçsin, bak, hala seninle, buradayým.

Ve bilmem kaçýncý kez yalnýzlýk kelepçelerine mahkum býrakýrken yüreðimi, ardýmda, anýlarýmýn en yalancý kýsmýnda bir yerlerde bir zamanlar senin tarafýndan sevildiðimi duyumsuyorum.

Gördün mü bak hala seninleyim.

Bilgisayarýmda yazýlarýmý sakladýðým dosyanýn içindeki fotoðrafýna zaman zaman baktýðýmý henüz kendime bile itiraf edememiþken sana yazýyorum.

Ve bilmem kaçýncý kez yazarken sana, yüreðimin bir ucu felç geçirecek kadar kývrýlýr gibi oluyor hala. Eski zamanlarýmýn artýklarý içinde sana ayrýlmýþ odacýklarda buluyorum kendimi, týpký þimdi olduðu gibi.

Gördün mü bak hala seninleyim.

Seni özlediðimi kabul etmekten çekinirken nereden çýktý böyle çocukça haykýrmak..?

Anýlarýmýn en tatlý köþesi, en acý versiyonu, en masalsý aþký..

Gördün mü, bu gece de seninleyim...

Sana anlatacaklarým var daha, seninle gideceðimiz yerler, dinleyeceðimiz þarkýlar, izleyeceðimiz filmler....
Sen çoktan gitsen de benden, ben hala seninleyim iþte...