Çok deðil daha yakýn bir zaman’a kadar, henüz teknolojinin bu kadar yaygýn kullanmadýðýmýz dönemlerde eski köy hayatlarýnda imece usulü ile mükemmel sosyal yardýmlaþma örneðinin yaþandýðý; amma hiç kimsenin ufacýk bir hizmeti için, küçücük sorunlar ve “sen dedin ben dedim’ler” için bir baþka köylüsü ile kanlý býçaklý olmadýðý bir dönem de…

Böyle bir birliktelik, muhabbet olacakta dedikodunun olmamasý mümkün mü? Köyde her þeyin güzel olduðu bir günün akþamýnda; köyün Hemen hemen tüm bayan ve kýzlarý her zaman olduðu gibi toplanmýþ, þehriye yapmak için tabi. O zamanlar þehriyeler þimdi ki gibi makine olmadýðý için köy kadýnlarýn imece usulü ile; bir gün bir evin ki diðer gün bir baþka evin þehriyelerini yaparlardý… Þehriyenin o zamanda yapýlýþý; iki elin arasýnda hamuru iyice yuvarlatarak inceltilir ve bu þekilde oluþan incecik hamurlar þehriye oluverir…

Tabi iþ yapýlýrken sohbetler de gýrla gidiyor. Köy hayatý ya; herkes bir birilerini tanýdýðý için; özelikle genç kýzlarýn maharetlerinden bahsederler. “Hasanlarýn kýzý Leyla ne kadar güzel nakýþ iþliyor” bir baþka kadýn da; “Abdullahlarýn Hatice’sini bir görseniz” bir diðeri “hele siz münevver’lerin selma’sý on parmaðýnda on marifet var” gibi methiyelerle herkes biri birilerini methedelerdi.
Amma biri vardý ki; sanki kasten bahsedilmemiþçesine sözleþmiþlerdi. Köyün tüm kýzlarýn
hasletlerinden bahsedildiði halde hiç kimse bizim çobanýn güzel kýzýn maharetlerinden bahsetmemiþ! Bu durum karþýsýnda çok üzülen çobanýn kýzý; “görürsünüz siz gününüzü benim kadar güzel, benim kadar maharetli bir kýz olacakta hiç biriniz benden bahsetmeyeceksiniz? Ben size göstermez’miyim!” Demiþ kendi içinden…

O günün sabahý olmuþ. Þehriyeler bitmiþ. Her kes iþine koyulmuþ… Akþam ki konuþmalarýn üzüntüsünden sonra çobanýn kýzý kendisinden bahsettirmenin yollarýný düþünmüþ durmuþ. Akþama doðru çobanýn kýzýnýn aklýna çok konuþulacak bir fikir gelir: Ben neden köyün su kaynaðýný kirletmeyeyim (tuvalet ihtiyacý) ya hu! Bu çok akýlýca (!) bir fikir. Bu olay köyde günlerce hatta beklide aylar ve yýllarca konuþulur…

Akþama bütün köy tam bir infial içinde her kes; kadýnlý erkekli; Kýzlý oðlanlý bütün köy aðýz birliði etmiþ’cesini Çobanýn kýzýnýn maharetinden (!) bahsetmiþ…

O gündür bugün’dür iyi iþler baþaramayanlarýn baþ vurduðu en kýsa yol; Kirletmek olmuþtur… Ve o gün bugün’dür böyleleri için; Artýk bir çok kiþinin deyim olarak kullandýðý bir ata sözü ortaya çýktý: “Sende çobanýn kýzý oldun ha!...”