Gitmek zorundayım...Seni kimsenin kimseyi sevemeyeceği kadar çok sevmiş olsam da... O sevgi dolu yüreğini daha da fazla acıtmamak için... Çok geç kalmadan bırakıp gitmeliyim her şeyi...
Aşkın benliğime işlemişken ve de delicesine severken, seni bırakmak hiç de kolay olmayacak... Ama ben... Seni daha fazla üzemem...
Ruhumun derinliklerinde hissediyorum haykırışlarını, arkamdan ağlayışlarını... Tertemiz bir yüreğin son çırpınışları... Ama ben hiç hak etmediğim bir sevgi için savaşamam... Haftalardır bozmuşum tüm barışları... Ve kırıklarla doldurmuşum, yıpratmışım bu ilişkiyi... Bu tertemiz aşkı...
Sana söz veriyorum tekrar tekrar... Yerini kimse almayacak sevdiğim... Tüm anıları saklayacağım en temiz köşemde ve ömrümün sonuna kadar atmayacağım yüzüğümüzü... Ve belki de her acıdan kıvranışımda yine sözlün olacağım sen bilmeden... Bilmeyeceksin benim de acı çektiğimi...
Her nefes alışımda sen olacaksın, her damla gözyaşımda da... Nefesim, gözyaşım sen olacaksın hatta... Ve ben de kimselerin olmayacağım senin olduğum kadar... Kimselere kaptırmayacağım anılarımızı...
Hiçbir zaman kopamayacağım senden... Ve sen de hiçbir zaman harika olamayacaksın bendeki kadar...Kıskanacak belki de evleneceğin kadın bendeki seni... “Bilmeyecek, söylemeyeceğim!” diyeceksin belki bana... Ama her zaman peşinde olan ruhum dayanamayıp yakaladığında seni, sen de anlayacaksın ki, sen de benim gibi perişansın hala umutsuz bir aşkın peşinde...
Belki yıllar sonra tekrar bir araya gelmek için çabalayacağız... Belki de çabalamamız sadece unutmak için olacak... Ama şunu bil ki Deniz sadece senin...