Sözler susunca,

Renkler kaybolunca,

Kokular yabancýlaþýp,

Yankýlar duyulmayýnca,

Kuruyunca tutunulan dal,

El ayak çekilince,

Ay bile kendini esirgeyince...


Bir aðýrlýk çöker ömrüme...


Bilirim ki bu,
Yaþamanýn verdiði bir aðýrlýktýr.


Ezilsen bir türlü, dik dursan çile!


Bir vardý, bir yoktu. Hangi zamanýn içindeydik bilmiyorum ama mutluluk el deðildi bize. Günler geceye, geceler sabaha çabucak kavuþurdu. Anlamlý anlamsýz sevinçler, bitiþikti yüreðime. Yüreðimden yüzüme. Sahi ne çoktu yüzümde gülücükler. Hiç mi hiç hüzün belirtileri yoktu.


Kapý çalardý.Bazen bir çocuk yanlýþlýkla basardý zile. Þeker atardým. Bazen komþunun kýzý gelir, kahve yapardým. Bazen eskici gelir, yenilerden satardým. Bazen caný sýkýlýrdý bilmem kimin, iki çene çalardým. Bazen bir anketör gelir, çay içip sorularýný yanýtlardým. Bazen akrabalar gelirdi, taa ötelerden. Ne güzel olurdu onlar gelince.

Bazen dememe ve geçmiþ zamanýn hikaye kipindeki kalýplarýma aldýrmayýn. Gelir herkes yine. Çalarlar kapýmý.

Ama...
Kapý çalýnca bazen, gelirdi bir var, bir yok olan. Anlatamýyorum ama anladýnýz mý? Halim anlaþýlýr mý?

Dedim ya iþte, diyorum ya; bir vardý, birden bire yok oldu...

Kapý çalmadan hissederdim kapýnýn çalacaðýný. Geleceði vakit, burnuma papatyalarýn kokusu gelirdi. Hele ki nisansa, tepelerden toplanýrdý o papatyalar. Tüm yapraklar gözlerimin içine bakardý. Onlar sussa da anlardým zaten. Bana yangýndý. Ben de yangýndým. Yanmak, sudan bile korkmamaktý!

Lakin... Bilmem kaçýncý nisandýr kapým çalmýyor.

Bu bir yangýndý. Yanan daðýnýk þen tebessümler, yüreðinin rengindeki gözler, konuþulasý sözler...

Elimde kurumuþ papatyalar. Ben görmüyorum, duymuyorum ve konuþamýyorum.

Kapým belki de çalýyor. Belki yine karþýmda herkes. Ama anlamlar, bir anlam ifade etmiyor.

Nisan yine,
Papatyalar hala kuru,
Yangýn yine...

Çünkü
Yoksun.

Her defasýnda,gidiþin ardýndaki yokluðun getirdiði hüzün,sancý batýrýr sol yarýma..
Sesinin durgunluðu çýnlar kulaklarýmda..Git ama gitme der gibi iþte o an isterim seni yanýmda..
Gel derim,gitmeni istediðim gibi..Aldýrma sen gönlüm,yüzümdeki hüzne..
Deðer verdiklerim geldikçe aklýma,olurum arada bir böyle,geçer buda,boþver gitsin aldýrma...

Bencillik bir doða vergisidir. Bencil olmamak ise bir deðerdir