Tarih 22 temmuz 2007... Nihayet beklenen gün gelip çatmıştı. O sabah heyecan içine uyanmıştım. Çünkü bu seçim Türkiye için dönüm noktası olarak arz ediliyordu. Aynı zamanda ilk defa oy kullanacağım için de hata yapıp hevesimin kursağımda kalmasından korkuyordum. Kahvaltıdan sonra ailemle birlikte oyumuzu kullanacağımız okulun yolunu tuttuk. Aslında beklediğim gibi karışık ve zor bir iş değilmiş oy kullanmak... Oyumu kullandıktan sonra üzerimden ağır bir yük kalktığını hissetim ve görevimi yapmanın verdiği huzurla eve dönüp heyecanla sonuçların açıklanmasını bekledim.
Gelelim asıl konuya... Yapılan anketlere göre AKP'nin 1. parti olarak meclise gireceği büyük bir ihtimaldi, MHP ve CHP'nin barajı aşacağı da... Ama kesin olan bir şey daha vardı... O da Güneydoğu Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinden milletvekili seçilebilecek bağımsız adayların meclise girdikten sonra grup kuracağı ve DTP olarak mecliste bulunacaklarıydı. Acaba bu iki partinin milletvekilleri birbirlerine nasıl davranacaklardı?Seçimlerden önce DTP'li milletvekilleri için yeminlerini kürtçe edecekleri dedikodusu tansiyonu biraz daha arttırmıştı.
Seçim sonuçları açıklandı ve beklendiği gibi MHP barajı aştı ve bağımsız adaylarda meclise girip grup kurmaya hak kazandı. Hatta milliyetçilik tabanı üzerine kurulan parti olan MHP ve zıt kutupta bulununan DTP milletvekilleri açıklanan sonuçlar üzerine mecliste yanyana oturacaklardı. Bu problem yaratabilirdi.
Ve sıra geldi yemin törenine. Beklenen olmadı, dedikodu balonu patlamıştı. DTP milletvekilleri İstiklal Marşı'mıza eşlik etmediler. Fakat kürsüde yeminlerini sorunsuz bir şekilde ettiler. Bu arada dikkatlerden kaçmayan bir olay gerçekleşmişti. Herkes ortamın gergin olmasını beklerken Dep eş başkanlarından Ahmet Türk ve Aysel Tuğluk MHP lideri Devlet Bahçeli'nin yanına giderek tokalaştılar. DTP vekillerinin bu kibarlığı samimi miydi, tartışılır.. Ama kendileri için çok büyük bir artı oldu bu hamle...
Ben beklenmeyen bu olayı çözmeye çalışırken yemin töreni ufak tefek aksaklıklar haricinde sorunsuz devam ediyordu. DTP'lilerin bu hamlesi normal karşılanabailirdi. Ama MHP liderininde aynı kibarlık ve asalette karşılık vermesi normal miydi? Bazı milliyetçi cepheler tarafından düşman ilan edilen, hatta TSK komutanları tarafından protesto edilen DTP vekilleriyle bu kadar iyi ilişkilerde olmak acaba Devlet Bahçeli için sorun yaratabilir miydi? İşte burada herkesin iyice anlaması gereken bir konu ortaya çıkmış oldu. Sayın Devlet Bahçeli gelmiş geçmiş en kibar ve saygılı lider olduğu tekrar anlaşıldı. Milliyetçi kesime göre mecazen düşman olan ve bölücülük yapan DEP vekillerine sayın Devlet Bahçeli'den başka kim bu kadar anlayışlı davranabilirdi? Ya devlet Bahçeli'nin yerine başkası olsaydı? Ya beklenen olsaydı? Meclis salonu o gün o kadar sakin ve huzurlu olabilir miydi?
Saygıdeğer Türk milliyetçileri, başkanınıza sahip çıkın. Pasif dediğiniz, yumruğunu masaya vuramıyor diye eleştirdiğiniz 22 Temmuz'da çok büyük bir krizi belki de olası bir iç savaşı engelledi. İki parti o gün birbirlerine girebilirdi. Zaten yerlerde sürünen uluslararası itibarımızın nasıl bir konuma geleceğini tahmin edebiliyor musunuz? Hadi uluslararası itibarı bırakalım bir kenara, ya ülkemizin insanları birbirine düşseydi siyasetçiler yüzünden... Bu ülkeye kavga eden değil, ortamdaki durumu kontrol edebilen politikacılar lazım. Saygılar...