Bundan yýllar önce ellerinde silahlarýyla geldiler meydanlarý zapettiler. Demokrasi ve Atatürk devrimleri adýna.

Ben o günden bu yana korkuyorum…

Sokaklarý iþgal eden kötü niyetli insanlar, ilk olarak insanlarý evlere hapsettiler, ev ev dolaþarak… yurdu için, aydýnlýk güzel günler için uðraþan güzel yürekli insanlarý bir bir toplattýlar, çalýþtýðý iþlerinden atýlar, eziyet edildiler bazýlarý da doðal yaþamlarýný kaybetti.

Üniformalýlarýn baþý kendisini baþkan ilan etti. Demokrasinin tüm kurumlarýný baþta anayasa olmak üzeri hepsini rafa kaldýrdý, iyi insanlarýn çoðunu zindanlara attýrdý. Meslek örgütlerini, sendikalarý, siyasi partileri tüm kitle örgütlerini kapatarak memleketi ’ kötülüklerden kurtardým’ dedi ! Memleketi dolaþarak hoca ve hacý oðlu olduðunu ve ALLAH’ýn ipine sarýlýn dediðini çok iyi hatýrlayorum. Okumamýþ, cahil ve ekonomik yönden geri býraktýrýlmýþ insanlarda doðru sandýlar bu sözleri Allah’ýn ipine sarýlmaya baþladýlar. Üretim azaldý, dýþarýya baðýmlýlýk, iþsizlik artý. Ülkemizin kuruluþundan bu güne halkýn kurduðu fabrikalar tek tek elden çýkarýldý ve çýkarýlmakta. Küresel ýsýnma nedeni ile dünyamýzda su kaynaklarý azalmaya baþlamýþken, benim ülkemi yönetenler buralarý da satmaya baþladý. Düþündüðümde satýlacak neyimiz kaldý diye ! ‘KOSKOCAMAN BÝR HÝÇ’



Evet; Neyimiz kaldý satýlacak ? Bu ülkeyi canlarýyla kuran insanlarýn bize miras olarak býraktýðý bu güzel topraklar kaldý… Ama onlarda elden çýkarýlýyor birer ikiþer. Ýnsanlarýmýz ýlýmlý Ýslam adý altýnda uyuþturuldu, beyinleri boþaltýldý. Beyinler tarikatlara teslim edildi. Cumhuriyetimiz ise kendisini yýkmak isteyenlere teslim edildi.



Ben Korkuyorum; Cumhuriyetin tüm kazanýmlarýnýn bir bir elden çýkarýlmasýndan. Ben korkuyorum çocuklarýmýzýn geleceðinden, torunlarýmýzýn geleceðinden.



Kim ihanet etti bu ülkeye, halk mý yoksa üniformalýlarýn baþý mý ? Peki kim sahip çýkacak Cumhuriyete ?



Sesini çýkaranlara ‘YA SEV YA TERKET DÝYORLAR’ ama benim ülkemin dýþýnda bir karýþ topraðým bile yok ki, benim çocuklarýma burs veren ve ABD de okutanlar yok ki, benim yatlarým, katlarým yok ki. Peki benim neyim var ? Ýnsanca çarpan ve memleketini seven sýmsýcak bir yüreðim var. Ben bu topraklarda doðdum , yaþadým ve burada öleceðim. Çünkü seviyorum ülkemi…



Peki; Bunlarý gözyaþý dökerek neden yazdým ben ? Aslýnda ben kendimden korkmuyorum. Ülkemin ve çocuklarýmýzýn aydýnlýk geleceðinden korkuyorum. Yeþil üniformalý kiþinin bu ülkeye yaptýðý kötülüðün hesabýný ödemediðini görememekten korkuyorum.



Ben diyorum ki; Baðýmsýz Türkiye ve aydýnlýk Türkiye için yaþamlarýný yitirenlerin anýsý için. Yüreðinde memleket ve insan sevgisi taþýyan herkesin artýk uyanýp. Biz varýz, kötülerlerle mücadele edeceðiz demesini istiyorum…