Soğuk bir gecede
Ve dengesi olmayan sandalyede
Beklenen sabahın hatırına
Mumların sönmek için ısrar ettiği
İnatla yarıştığı
Rüzgâr alıyordu bir yerden hücrem
Demek ki sıza bilirdi her ayrıntıdan
Hava
Hidrojen ve oksijen karmaşası
Gökyüzünden yağan yağmur
Yağmur suyun gerçek adımıydı
Yoksa göbek adı mı öteden beriden
Bir şeyler tutmuyordu umarım
Bulutların arasında seni
Kod adı yağmur
Ya da karmaşa işte
Ve saçmalıyor ne varsa geceye dair
Şiire anlam vermeye çalışan
Şair bile
Zaman bile
Oysa zamansızlık
Dokunmak istercesine nefesine
Neden görmüyordu gözler
Elini salladığında dokunduğun bir nesne
Yok ise
Neden rüzgâr yaratıyor da
Zorluyor ateşini mumun
Hücremde...
Demek ki ayrıntıdan sızan bir hava
Ayrıntıdan, ayrıntı yoktu oysa
Bu bir hücre…

Yalnızlığımı tokatlayan elimin
Esintisi idi
Mumun ateşini zorlayan…

Seni de zorlayacak bu mısralar
Şairin anlattığı nedir?
Diye
Ve diye
Bulacaksın sende bir gün
Kendini bu şiirin içinde…

Ya bu şiiri okumadan ölen bir insan için
Ne elini sallayacak gücü
Teninde rüzgârı hissedecek kadar şansı
Olmayacak
Çok şanslısın
Biliyor muydun?