Hüzün peronlarý



Vah gönlüm (mü) diye inlemeli gönlüm

Ah istasyonlarýnda hangi peronda iner aðrýlarým

Bilemez katarlar, bilemez iþte

Neler taþýdýklarýný, raylar üstünde/ hüzün

Ve gömleði yýrtýlmýþ bir aþkýn

Çýplak halini. Bilemezler



Aðyâr eden gönle abad eden hangi mýsradýr

Ben þiirlerini ilahi ezgileriyle doldurdum yüreðime

Kutsal bir menbaada beslenendin bu yüzden

Bu yüzden salkým söðüt, bir arasat meydanýnda

Gidince a’raf yalnýzlarý hissetim



Yakýþmaz þimdi filinta gibi yalnýzlýða

Anmak yokluðunu bir kasede/hüzün deminde

Hazan mevsimlerinin yaprak dökmeye hazýr

Mum alevlerinde müsaittir/hazýrdýr pervane

Ölmeye/olmaya/yanmaya



Sankileþen zihnimde, savaþ ütopyalarý

Þehrini iþgal altýna alma hevesi,

Geceyi tutsak etme neþvesi

Ateþ etme/yaygara koparma/býçkýn dikiþ

Hüzün iskelesi /ýsýrgan otu/kopar siyahý

Yalnýzlýktýr kýrmýzý



En çok da telaþýnda vahlaþan eyvah zihnim

Vurulgandýr her hasrette, gece vardiyasýyla

Bilemezsin, bilemezsin iþte

Göm diye beklediðim sabahlar

Çýk diye arkamdan vurmakta



Meftûn ateþe kibrit bulma pahasýna

Saklýyorum ahlarý, gönlümün koridorlarýnda

Her zerresine kâkülünden ýrmaklar

Derilince serinliyorum/abad oluyor gönlüm



Þimdi bir yalnýzlýðýn sermestliðinde

Sokaklarýn kimsesizliðine dalýyorum

Ellerinde ateþ almayan bir kibritin

Ateþli beliriþleriyle/ýslatýyorum þiirimi

Sen birikiyor/söz birikiyor/hasret cümlelerinde

Peyderpey hazan birikiyor