Bak sonbahar geldi yine
Ayrılıklar getirdi renkleriyle,
Hüzün taşıyan yağmurlarla
Sarılarla, turuncularla geldi.
En çok maviyi severdim ben
Gök mavisini, deniz mavisini,
Seni sevmeden önce,
Sonra seni sevdim işte
Görmeden gözlerinin içi nasıl parlar?
Heyecanlanınca sesin nasıl titrer bilmeden.
Ellerin büyük mü , küçük mü bilmeden hiç,
Dudakların sıcak mı, soğuk mu bilmeden.
Yine de sevdim seni
Yine de sevdim kendime bile söylemeden,
Gel deseydin ,
Koşar gelirdim,
İsteseydin,
Yüreğimi çıkarır göğüs kafesinden
Koyardım avucuna düşünmeden.
İçim ürperirdi seni düşününce,
Hayalimde her gün yeni baştan,
Kavuşmayı kurardım kendimce.
Günde üç öğün, secdede beş vakit
Allah’ım mutlu olsun dileğince.
Şimdi sen yoksun ,neyleyim,
Gök mavi mi gerçekten?
Ya denizler ne renktir/
Neyleyim gök maviymiş, deniz de
Her sabah güneş tekrar doğarmış,
Yıldızlar ve ay daha parlakmış
Çiçekler renksiz açıyor bahçem de benim,
Güneş gri, gökyüzü de, deniz de,
Artık bütün dünya ardında bir sisin
Renksiz ve ahenksiz dünyama
Biraz gökkuşağı verir misin?