I /

Ölesi karar bir çiçeðin tohum halleriydi
Parþömene deðmiþ bir yaþlý divit.
Kör köþede aralarýna nifak sokulmuþ
Ayna ve etejer – ne cefalý bir nostalji
Yüzölçümü belirsiz bir tabana
askýlý tavan muameleler...
Çocuk bir yüzdüm hatýrladýðým,
Aynalarýn zahiri yüzünden taþan.
sonrasýnda
Kirlettim zamaný.


II/

Bir de kuþlarýn kanatlarýna kanaviçeler baðladým
Çabuk dönsünler diye...
Eski çaðcýl bumeranglar...
Ayna ve etejerin devri mi geçti?
Yüzölçümü kayýp bir yeryüzüne
Asýlmýþ köftehor tuvaller!!!
Gençten bir yüzdüm belki de,
Metal plazmalarýn her yüzünden taþan...
Bir o bend
Bir bu bend...
Sesim soluðum kursaðýma fena halde
Dolanmýþ.
Kimi düþünsem bir yalnýz
Kime dokunsam bin kasvet...
Öyle olunca bir çarþýnýn derin devlet
Ýþlerine sokuldum.
Önümde yarý dolmaz kaplar,
Etrafýmda derin yüzü derin yaralý kadýnlar,
Arka fonda: Lied der Mignon...
Ayný sözlerin rötarýndayým:
“Yazýk, batýl bir ezgi gibi býrakmýþ
bitmeyen þarkýsýnýn karanlýk
yüzünü Franz Schubert piyanoda...”

Piyano bir sessizlik sözcüðü...
Biraz seslilik... Hafif andante aslýnda...
Düþüncesi andante kimi zaman
Ama belki forte!!!
Düþ yakamdan Aziz Franz!
Çok kibirli acýlarýmla baðlýyým
Tüm tarihsel ritmlere...

Solo bir akordeon... Bir ara naðme:
Anti tema, minör, açýk seçik bir
Episod iþte bu!
Ben körü körüne baðþýyým...
Hep aradalýðýn köþebaþýndaki
Korunaksýz aðrýsý caneldivenlerimde..
Bir ara naðme: kendi kendine anlamlý
Ve bütünün içinde anlamsýz..mý sanýyorsun
Soluk tenli ellerinle?

Ara naðmeler çarþýsýndayýz..
Ellerimiz soluk bir yüzyýlýn tüm
Parmak lifleri kopmuþ piyanistlerini
Anýyor. – Affet Schumann
Ve ben seni her yalnýzlýkta daha bir
Yalnýz seviyorum...
Y a l n ý z c a..