Beni yanlýþ anladýn yine. Yine anlaþamadýk seninle. anlatamadým sana aslýnda anlatmak istediðimi, manasýný getiremedim sözcüklerle dilime. Söyledim havada asýlý kaldý herþey. Sen de yanlýþ anladýn, yanlýþ anlamaya, alýnmaya hep müsaitsin. Yardým etmedin bana, anlamaya çalýþmadýn, istediðin gibi anladýn yine. Yüzündeki kýrgýnlýðý gördüðümde, kendime mi üzüleyim anlaþýlamadým sen tarafýndan diye yoksa sana mý üzüleyim kendini gereksiz üzdün diye bilemedim. Senden iyi bilemez kimse iþ duygulara geldi mi ben nasýl beceriksizimdir, ketumumdur. Senden iyi bilemez kimse, benim yüzümden üzüldüðünde ben af dilemekte beceriksizimdir çünkü benim daha çok içim kanar aðzýmý açmaya kalksam dökülür gözyaþlarým, daðýlýr giderim dalga vurmuþ kumdan kaleler gibi. Üzmek istemeyeceðim, yerine üzülmeyi tercih edeceðim sayýlý insanlardan biri olduðunu senin, senden iyi kimse bilemez ya da sen bunlarýn hiçbirini bilmezsin sahiden ama senden iyi kimse bilmemeli, sen bilmelisin. Bilmen gerekir. Ben anlatamasam da, beni yanlýþ anladýðýn anlarda, yaptýðýn sitemlerin ardýndan aðlamamak için dudaklarýmý ýsýrmamdan anlaman gerekir. Gözbebeklerimdeki acýyý neden görmek istemezsin o anlarda. Neden bu kadar benzeriz birbirimize ikimiz, birden içimize gömülürüz o anda. Ama tek bir farkla; sen alýnýrsýn bana, deðer vermediðimi düþünürsün sana, kendine dönersin hemen, ben sen üzüldün diye üzülür gözyaþlarýmý bastýrmaya çalýþýrým susarak. Bir gülüversen o anda " ben anladým" desen bana, "sen þunu söyledin aslýnda" desen, ben bir mucize görmüþ gibi sevineceðim, çünkü hiç bu türlü çözmedin boðazýmdaki düðümleri, hep yanlýþ anladýn, hep üzüldün boþ yere. Seni en çok sevenin seni üzmek isteyebileceðini düþünerek, hep o anlarda içine gömülerek, kabuðuna çekilerek saniyenin onda birinde, havada asýlý býraktýðýn cümlelerimi tamamlamama izin vermeden, gereksiz vicdan muhasebeleri ile beni baþbaþa býrakýp çekildin hep. Bana yapmamalýsýn bunu, haketmiyorum, senin bana haksýzlýk ettiðini düþünmeye bile cesaret edemezken ben, sana bunu kondurmaya kýyamazken sen böyle her seferinde kör bir kuyunun iki ayrý taþ arasýna ikimizi birden alýp gömmemelisin. Küsebileceðin insanlar arasýnda ben olmamalýyým, olamam.