Farklýydý belkide o an herþey. Piþmanlýk, özlem, "ah, ah" lardý gözlerimizin içine bakarken, gözlerimizle itiraf ettiðimiz...Bir derin mana da anlatýrdý bizi, belkide en ayrýntýlý paragraf bile anlatamazdý...
Samimiyet kanayan yaralarýmýzý sararmýydý? Yoksa kapanmýþ yaralarýda kanatýrmýydý... Bir belirsizlik daha sonra... Ha birde çaresizlik...
Belki de notalarýn hayallerimi ýsýttýðý gibi sahte sözlerinde umutlarýmý ýsýtýr ha ne dersin? Sýcaklýðý hakkediyormuyuz ki biz?
Yine ben deðilim bende olan... Yazýk olmuþ kýrdýðým tebessümlerime, hepsi küsmüþler biliyormusun? Hepsi üzülmüþler hepsi ayný suratým gibi somurtmuþlar...
Belki þeridi kopmuþ bu filmin... Ya geçmesse en zor anýmda anýlarým gözümün önünden... Yine belirsizlik sarmýþ etrafýmýzý, hani renkli çiçekler nerde? Kapým çalmýþ... Çalan boþlukmuþ... Þaþýrmadým...
Üzülmedim desem yalan olur, kýrgýnlýðým kendimedir. Git burdan...
Belkilerle savaþan beynim, keþkelerle savaþamaz...
Biz yine itiraf edelim susarak. Yine þarkýlar hayallerimizi ýsýtsýn, hiç gerçekleþmeyecek belkide...