9 yaþýnda baban terk etti anneni. Müslüman bir kadýnla evlenecekmiþ. Kendi geleneklerine göre bir hayat kurmak istiyormuþ. Annene “Ben Türk’üm senin yanýnda Alman oluyorum” diye baðýrmýþtý.
Gitti.
Bu yüzden ona hiç kýzmadýn. Abini de yanýnda götürdü. Sana sorsalar sende onlarla gitmek isterdin. Ama baban Türk’tü. Türklerde kýymetli evlat erkek evlattýr. Seni almadý yanýna, annene býraktý.
Kendini deðersiz ve iþe yaramaz hissetmen o günlerden kalma.
Annen babanýn ardýndan, eve onlarca baba adayý getirdi. Ýçlerinden bazýlarý sana baba deðil sevgili olmaya çalýþtý. Hepsinin caný cehenneme. Erkeklerin hiçbirini sevmiyorsun.
Baban hariç.
Annenin de baban dýþýnda hiçbir erkeði sevdiðine inanmýyorsun. O serseri adamlarla birlikte olmasý da sýrf babana inat. Eðer babaný hala sevmiyor olsaydý, gerçekten sevebileceði erkekleri seçerdi birlikte olmak için. Bu yüzden annenin babaný aldattýðýný hiç düþünmedin.
Fakat yine de kýzýyorsun annene . Aptallýk ettiðini düþünüyorsun. Sen olsaydýn onun yerinde, babaný býrakmazdýn. Gitmesine izin vermezdin. O istediði Müslüman kadýn olurdun.
Hatta bir keresinde olmaya da kalktýn. Ama yapamadýn. Çünkü bilmiyordun nasýl Müslüman olunduðunu, olununca neler yapýlmasý gerektiðin?
Sýnýfýnda Bekir isminde bir çocuk vardý. Hep kavga ederdi, gömleði de kan kokardý. Babasý kasaptý. Ona her bakýþýnda kafasý kopmuþ ineklerin yüzü gözünün önüne gelirdi. Korkardýn ondan, korktun sormadýn.
Mahallenin aþaðýsýnda bir cami vardý. Bir kerede oraya gittin. Oradaki birilerine sorarým diye. Elindeki aðaç dalýna benzeyen bir þeyi aðzýna sokan bembeyaz diþli bir adam “ kýzým buraya þortla girilmez, kilise üç blok aþaðý da” demiþti. Sende bunun üzerine hayatýnda ilk kez kiliseye gitmiþtin. Papaza Müslüman olma düþüncelerini anlattýn. Papaz günahkar olduðunu söyledi. Güzel kokan bir takým otlar yaktý. Hangi dilde olduðunu bilmediðin bir þeyler söyledi. Çok korkuttun ondan. Cebindeki tüm parayý kiliseye baðýþlamaný saðladýktan sonra artýk günahsýzsýn diyerek eve yolladý. Bir daha da gitmedin oraya.
Ama tüm bunlara raðmen dinsiz de deðilsin. Dua edersin geceleri. Duaya baþlarken Tanrý olarak “babamýn Tanrýsý” kelimesini kullanýrsýn. Babanýn Tanrýsýna inanýyorsun.
O eðer sana doðmadan önce sormuþ olsaydý, þimdi deðil elli yýl önce dünyaya gelmek isterdin. Hala insanlarýn birbirine inandýðý, karý olma, koca olma, anne ve baba olma kavramlarýnýn korunduðu, bol paça pantolonlarýn giyildiði, plaklardan müzik dinlendiði o yýllarda yaþamak isterdin. Böyle bir yaþam, daha eðlenceli, daha yaþanýlasý olurdu.

Arabayý ne kadar hýzlý sürersen varacaðýn yere o kadar hýzlý varýrsýn, ama çevreyi de o kadar az görürsün. Þuan dünya hýzla hareket etmekte olan bir araba gibi hatta hýzlý tren. Doðumdan ölüme doðru hýzla gidiyoruz ama eminim öldüðümüzde dünyadaki bir çok þeyi görmeden, yaþamadan, tatmadan geçmiþ olacaðýz. Ýþte bu yüzden sen eski devirlerde yaþamak istiyorsun. Dünyanýn fayton hýzýnda hareket ettiði devirlerde. Bu uçak hýzý mideni bulandýrýyor. Dünya seni tutuyor.

Tüm bu nedenlerden dolayý evden dýþarý pek çýkmýyorsun. Evin çünkü sabit, hareket etmiyor. Hem orayý kontrol edebiliyorsun. En iyi arkadaþlarýn çiçek açmayan saksý çiçeklerin. Heyecaný ve deðiþiklikleri sevmiyorsun. Bir çiçeðin tomurcuklanmasýný, hele açmasýný beklemek, çok yorucu. Sen hiçbir þeye karþý beklentin olmasýn, bu sayede de hiç hayal kýrýklýðý yaþamayým diye düþünüyorsun. Annen bu duruma önceleri kýzýyordu. Hiçbir iþte çalýþmaman, kimseyle görüþmeyip, dýþarý çýkmaman onu rahatsýz ediyordu. Fakat zamanla bu iþe karýþmaz oldu. Senin bu halini kanýksadý.

Oysa senin için dýþarý çýkmak sahiden çok anlamsýz. Devletin çalýþmadýðýn için sana para ödüyor. Dýþarý çýkmadýðýn, et yemediðin ve alkol kullanmadýðýn için de iþsizlik maaþý sana fazlasýyla yetiyor. Böyle tek düze bir hayatý yaþamak seni rahatsýz da etmiyor. O halde sorun yok. Ara sýra sana karýþýp iþlerine maydanoz olan insanlarý saymazsak. Onlara ne ki? Onlar her gün önünden geçtiði ve hiç sýkýlmadan yüzlerce yýl ayný yerde duran aðaçlara karýþýyorlar mý ki sana karýþýyorlar? Herkes kendi iþine baksýn. Sen busun ve bu kimseyi ilgilendirmez.

Gerçi seninde hayallerin var. Olmasýný dilediðin þeyler. Bir kere televizyonda görmüþtün. Avrasya maratonu isminde bir yarýþý. Asya’dan Avrupa’ya yapýlýyordu. O zaman hayran olmuþtun o kente “Ýstanbul’a”. Bir gün mutlaka gitmeliyim oraya demiþtin. Sonra o kent üzerine bir sürü araþtýrma yaptýn. Ýstanbul’la ilgili bir sürü fotoðraf buldun. En çok avlusunda bir sürü güvercinin olduðu camileri sevdin. Orada bir bank vardý. Orada olsan, o bankýn üzerine otursan birkaç ay hiç kalkmadan kalabilirdin. O kadar güzeldi ki; babanýn tanrýsý seni insan yerine ayaklarý betona gömülmüþ olan “o bank” olarak dünyaya getirmiþ olsa hiç þikayet etmezdin. Hatta bundan mutlu bile olurdun.

Üzerine genç bir çift gelir otururdu. Hava kararmýþtýr ve denizden esinti geliyordur. Karþýda býyýklý bir simitçi vardýr. Bayatlamýþ son simitlerini de satýp evine, ailesinin yanýna gitmek istiyordur. Babanda býyýklýydý. Bekir’de. Türk erkeklerine býyýk yakýþýyordu. Türk erkeklerini seviyordun.

Üzerime oturan romantik Türk erkeðini de sevdin. Delikanlý bu soðuk sonbahar akþamýnda sevdiði kýzýn yanýna iyice sokulurdu. Gökteki ayý iþaret ederek kýzýn kulaðýna Madagaskar’daki gökyüzü tanrýsýna ait þu inancý anlatýrdý; “oradaki insanlar ayýn gökyüzü tanrýçasýnýn boynundan sarkan inci olduðuna inanýrlar. Yýldýzlarýn ise gerdanýna sürdüðü simler” Genç kýz sevgilisinin anlattýðý bu anekdottan çok hoþlanýrdý. Sevgilisinin yüzüne sevgi dolu bir ifade ile bakar sonra yanaðýna masum küçücük bir öpücük býrakýrdý. Sadece senin, ayýn ve gecenin þahit olduðu küçük bir öpücük. Sonra yaðmur yaðardý. Genç çift tek þemsiyenin altýnda elleri birbirinin belinde uzaklaþýrdý. Sen arkalarýndan bakardýn. Bir süre yaðmurun altýnda tek baþýna ýslanýrdýn sonra bir aþk maðduru genç gelirdi. Aþýktýr ve muhtemelen daha önce buraya ayrýldýðý sevgilisi ile gelmiþtir. Sevgilisini hatýrlamýyorsundur. Cebinden anahtarýný çýkarýr o günlerin hatýrasý olacak bir þiir yazardý. Adýný bilmediðin bir Türk þairden
“Yaðmur yaðýyordu.
Dudaklarý sýmsýcaktý,
Elleri üþüyordu.
Bir öptüm,
Bir daha öptüm.
Kimseler görmedi öpüþtüðümüzü,
Yaðmurdan baþka.
Ýki gözüm çýksýn,
Þimdi ne zaman yaðmur yaðsa
Utanýyorum...”

Þiir çok hoþuna giderdi. Ardýndan o gençte giderdi. Sen kalýrdýn bir baþýna ve yalnýz. Altýnda yaðmurdan korunan kediyi saymazsak…
     Ýçinden ah dedin, ah Ýstanbul’daki o bank olsam en azýndan o bankýn üzerinde oturabilsem . Sonra on aydýr yaptýðýn o hesabý yaptýn. Her ay iþsizlik maaþýndan 90 euro civarý artýrabiliyordun. 10 ayda 918 euro biriktirdin. Bu hesapla üç sene sonra Ýstanbul’a kýsa bir süreliðine de olsa gidebilecektin. Ama sen kýsa bir süre için deðil, uzun bir süre için gitmek istiyordun. Bu yüzden on yýl para biriktirmeyi göze almýþtýn. Bu bekleyiþ sýrasýnda ölürsen de çok üzülmeyecektin. Çünkü ölümden korkmuyordun. Babanýn tanrýsýndan da korkmuyordun. Suçlu sen deðildin nasýlsa!
     Ortada bir suç varsa bu suç babana, annene, diþlerini bir dal ile temizleyen o beyaz diþili adamda ve senin paraný alan papaza aitti. Ne yapacaksan nasýl ceza vereceksen onlar ver diyecektin. Buna O’nun cevabý ne olacak? Ýþte bunu bilmiyordun ama günün birinde Ýstanbul’a gidersen orada camide birilerine soracaktýn. Hem biliyordun. Camilere þortla girilmez…