Size “Vatandaþ Mustafa” isimli bir belgesel filmden söz edeceðim. 15 kasým 2007 de Garajistanbul’da galasý yapýlan film, o noktadan baþladýðý yolculuðuna Anadolu’nun deðiþik köþelerinden devam edecek. Bir kiþinin ismi vatandaþ olduðu üzerinden tanýmlanýyorsa konumu bellidir. O filmde iþlenen Mustafa’nýn yaþam öyküsünde bizleri de ilgilendiren bir þeylerin olduðu bellidir artýk.

Rize Ýkizdere, Çayeli, Çamlýhemþin, Fýndýklý Çaðlayan Dereleri üzerinde oynanan oyunlarýn yakýn çekimini karelere yansýtan kiþi, Fýrtýna Havzasýna kurulmasý planlanan hidroelektrik santrale karþý hukuk savaþýný baþlatanlardan Avukat Remzi Kazmaz. Alternatif Sinema'nýn yapýmcýlýðýnda çekilen filmin montajý ve kurgusu Yaþar Bülbül'e ait. Bergama mücadelesinde çizgili pijamasýyla hafýzalarda yer eden Optimus amca gibi Fýrtýna’da çobanlýk yaparken þimdi bir mücadele adamý olan Mustafa ise kamera karþýsýna geçmek durumunda kalmýþ. Çünkü orada yaþananlar aktarýlmalý insanlara. En olduðu gibi, en orada hissedildiði, acý verdiði gibi. Film bunu gerçekten baþarmýþ. Oradaki psikolojiyi, yýkýmý, yaþananlarý çok iyi vermiþ. Bunu bir insan üzerinden vermek ete kemiðe büründürmüþ yaþananlarý. Bir anlatý, bir uzak öykü olmaktan kurtarmýþ izleyicinin gözünde.

Fýrtýna havzasý, dünyadaki çiçeklerin % 28 ini barýndýran bir yer. Katmanlaþmýþ bir yeþilin içinde kývrýmlanarak coþan dereyi görmeden o heyecaný duymak belki de mümkün deðil. Kendi izlencemden söz etmek gerekirse ben, filmde epey aðladým aslýnda. Bir insanýn parça parça edilerek öldürülüþü kadar canlýydý oradaki tahribatýn görüntüleri. Boðazýmda bir yumruk ve gözümde yaþlarla izledim olan biteni. Film bitip de ýþýklar yanmadan önce kaþýmý, gözümü temizlemeye çalýþtým sanki bir belgesele aðlamak ayýpmýþ gibi. Yanýmda oturan kiþi fark etmiþ yine de tüm çaktýrmama çabama raðmen. “Siz aðladýnýz ama belki de bu salonda aðlayan tek kiþi sizsinizdir “ dedi. Bu söz de çok içimi acýttý. Dilerim o filmde aðlayan, bir tek ben deðilimdir çünkü. O acýyý taa içinizde hissetmezseniz sizin de bir þeyler yapmanýz gerektiði ortaya çýkmaz çünkü.

Finalde Vatandaþ Mustafa þöyle diyordu. “Bu dere ile ben ayný lisaný konuþuyoruz.buradaki çiçeklerle, bu gökyüzü ile, üzerime dolacak olan bu toprakla ben ayný lisaný konuþuyoruz. Buradaki ayý, çiçekler, böcekler ve ben ayný lisaný konuþuyoruz, biz. “

Bir sit alanýnýn mahkeme kararlarýna raðmen kýyýmý. Görseniz, canavarlar gibiydi ceset üzerinde gezinen kamyonlar, vinçler. Koparýlmýþ damarlar üzerinden çiðneyen diþler. Parçalayan, acýtan, insaný hiçe sayan. Yaþamý hiçe sayan. Haber bile vermeden dinamitler patlatýp evlerine taþlar yaðdýran. Mustafa, “Ben bu derede çimdim, balýk tuttum, dokundum suya ” diyor. Ama birilerinin hiç umuru deðil balýk, yaþam, doða, yeþil, mavi, deniz...Hiç bir þey önemli deðil, paranýn yeþilinden baþka.

Dilerim bu mücadele sürmez. Yani bitmiþtir artýk ama hiç sanmýyorum. Paranýn kokusu dolmuþ burunlar, o parayý ellerinde görmeden býrakmazlar. Baðýmsýz mahkeme kararý ile kýyým þimdilik durduruldu ama yeni bir yol da bulundu bile: Yabancý sermaye ortaklýðý. Baðýmsýz ulusal mahkemeler, yabancý sermayenin yaptýklarýna karýþamýyor.

Bu noktada hepimize sorumluluk düþüyor, hepimize görev.


Aynur Uluç