puslu bir akþam alacasýnda
havada uçuþuyor
harfler, kelimeler, imgeler
uzak yýldýzlarda dansediyor
siyahlarým, beyazlarým, grilerim

bölük - pürçük dökülüyor içimden
acýlar, umutlar, çocuksu seviler,
ayrýlýklar, yalnýzlýklar
sessiz dizelerime

suya yazýyorum kendimi
usulca daðýlan izlerde arýyorum
yüreðimin en gizil yerini

düþsel dünyamda buluyorum
en yakýn beni - bana
kendim oluyorum, dörtnala koþuyorum
dehlizlerinde kayboluyorum
yalnýzlýðýmýn

her dönemeçte soluklanýp
bakýyorum ardýma
doðumla – ölüm çemberinde

suya yazýyorum kendimi
birçok ben çýkarýyorum kendimden
sancýlý bir doðumla
seyredalýyorum sonra onlarý
bazen aðlayýp , bazen coþarak

kendimle, yalnýzlýðýmla oynuyorum
çocuksu bir sevinçle
dokunuyorum umutsuzluðun gözyaþlarýna;
siliniyor
dingin bir suda görüyorum aksimi

suya yazýyorum kendimi
bir bulup, bir yitiriyorum
hüzünlerimi, sevinçlerimi, yarýnlarýmý
çakýl taþlarýnýn esrarlý gözlerinde

bir bahar akþamýnda
yitik yaþamlarý soluyorum
durmadan
en onulmaz acýlarý demliyorum
kuytularýmda
ölümü görüyorum burnumun dibinde;
burnumun direði sýzlýyor

suya yazýyorum kendimi
azgýn dalgalara çarpa çarpa
örseleyerek, acýtarak,
kanatarak ruhumu
karýþýyorum engin denizlere

sonra bir dað sümbülü kokusunda
yaþamý karþýlýyorum yeniden
binbir umutla
binbir umutla “MERHABA” diyorum
tüm güzelliklere
bir oðlan çocuðun kapkara gözlerinde
eritiyorum tüm acýlarý, tüm korkularý
keyifli bir þarký mýrýldanýyorum ardýndan
masmavi bir gökyüzüne

suya yazýyorum kendimi
rengârenk bir deniz kabuðunda geçiyorum
karþý kýyýya
demir atýyorum
sevginin, barýþýn, umudun limanýna

dizeler yaðmuruna tutuluyorum ansýzýn
açmýyorum þemsiyemi
ýslanýyorum sýrýlsýklam
kutsanýyorum þiirle

suya yazýyorum kendimi
akýp gidiyorum
kimse farketmiyor.......