Sen
Her gece delinen
Uykularımın mihengiydin
Vazgeçilmez sebebiydin
Kör bir karanlığın içinde
Hayalinle sen nerdeydin
Kalbim öyle ki
Son demlerini haykırıyor
Sanki
Hızla çarparken bile
Bir his yumağı olmuştu
Sen uykunun arasında
Rüyaların gölgesinde
Hülyaların esenliğinde
Bazen de
Kan ter içinde kalırken
Sabahlara kadar
Sana ulaşmak için
Ne heyecanla koşandım
Hıçkıran şu gönlümü
Gecelerin ıssız ayazı
Nasıl avutsun
Bilmelisin ki
Zaman asla avutamaz
Mümkün olmasa bile
Seni unutturamaz
Kapıldığı o sevdanın
Kadrinden hiç kurtulamaz
Uzatırım yorgun kollarımı
Ne çare ki
Kimseyi bulamaz
Yalnızlık düşkünlüğü
Her yanımı sardıkça
Kahrımla yoğrulurum
Yar bunu hiç anlayamaz
Sanki yanardağ misali
Yüreğim bir kor saçar
Azalan ümitlerimi
Bir hınçla tavına palazlar
Bitmesin
Senin umudun
Yüreğinde kalan aşkın
Hasretiyle yansan da
Sen
Hiç konuşmasan da
Sevdana kavuşmasan da
O yar hiç duymasa da
Neyleyim ki artık
Sana bir sitemim yok
Elzemliğin pençesinde
Hislerimin gölgesinde
Kadrin hikmetinde
Nasibin mucibince
Bilemediğim kederimle
Düşen bir yaprak misali
Esintilerle kapılan
Naçarlını yaşayan
Âleme gönlünü kapayan
Kalan kimliğimle
Dertleniyorum işte
Seni hiç
İlgilenmesen de
Kendini öylece gizleyip
Bir nebze olsun
Güvenmesen de
Halim bu işte
Sen uykundan hiç
Taviz vermesen de
Ha ne olur
Sen sevmesen de
Şefkatini olsun esirgeme
Lisanı halinle
Yüreğime merak
Hançerini hiç gömme
Bir tavır alıp
Münasebeti sakın kesme
Bunu asla düşünme
Özlemesen de merakın
Eşiğinden sen inleme
