Yalnızlığın baş köşesine oturmuşsun arkadaşım,
Yerin güzelmiş, sessiz, sakin…
Alıp gidiyor değil mi bu köşe insanı?
Çaprazdan dayamışsın omuzlarını da duvara,
Gözlerin uçsuz bucaksız deryalarda,
Ellerin yelken açmış bir kaşık suya,
Ve kafa bir dünya….
Sağlam mı dersin? ….

Parmak araların sararmış arkadaşım,
Düşündüğünü tabakandan çıkarıp, sarıp içiyor musun?
Aldığın her nefeste, yorulmuş köpeklerin hırıltısı çıkıyor arkadaşım,
Nefes nefes içine çekip, ciğerlerine dolduruyor musun?

Gözlerinin içi kan çanakları gibi arkadaşım
Gözlerini sürgüne gönderdiğini mi sanıyorsun?
Gönlüne vermişsin gözlerini, umutsuz bekliyor bakışların
Bir gün geleceğine inanıyor musun?

Belin kurumaya yüz tutmuş kavak ağacı gibi yılmış arkadaşım.
Böyle oturmayı yaşamak mı sanıyorsun?
Yalnızlığın da baş köşesine oturmuşsun arkadaşım,
Yıkmışsın koca koca çınarları….
Yakışıyor mu dersin?