Hayat
Her nedense
Anlaşılır olmak
Dileğince iyice
Kendini koy verdi
Zihnimde
Yaşadıklarım
Birden sıralandı
Çok acı bir hissin
Hicran
Rengi gibi
Her yaşadığım
Geçmiş gün
Gözlerimin önünden
Bir şerit misali
Geçiyordu
Aniden
Yıllarca
Aradığım
Özlemiyle
Kavrulduğum sevda
Artık bir kenara
Çekilmişti
Hiç
Anlamadığımı
Söylersem
Sadece melalimi
Avuturum
Bu manada
Hiçliğimin fakirliğine
Sığınırım
Muhakkak ki
Onun şefkatini
Anarım
Bir meltemin
Esintisinde yine
Halimde
Hasretim yeşerirdi
Kendince
Masum
Gülmelerin
Bir tebessümün
Açılan penceresinin önünde
Heyhat
Artık çok geç
Bir zamanların
Nezaket
İkliminde
Nefes alanların
Fedakârlık
İçin dirliğini
Yok sayanların
Sevdaları
Aşkları yok artık
Bir umudun
Hazzı kuşatan ışığı
Dahi kalmadı
Bırakma
Sen kendini
Esintiye ey Yâr
Kendi haline
Günahkârlığın
Kalan vebaline
Sakın
Acımasın
Bu halime kimse
Bizar kalmasın
Yaşattığı
Şu ahvalime
Nereden
Bilinirdi ki divanelik
Yaşanmadan
Çileyi çekebilmek
Aşkın umuduyla
Bir an bile olsa
Onunla serinlemek
Bu ilkimde
Sine-i can ile
Teneffüs etmek
Ne kadar
Zor şeymiş meğer
Anlaşılır
Olamamak
Hali
Anlatamamak
Meramı
Hissedecek olana
Sunamamak
İşte
Böyle bir hayatı
Yaşamak
Zorunda kalmak
Daha da
Evlası bedenin
İlk hanesi
Teni unutmak
Bedeni
Aşk yolunda
Kullanmamak
Ruha
Bakmak
Asliyetteki
Manaya kanmak
Sen diliyorsan
Melalimi
Anlamıyorsan
Aşk sadece
Tenle
Yaşanır diyorsan
Sen kal
Kimi diliyorsan
Nasıl bir mizan
Önceliyorsan
Onunla kal
Sana
Benliğine iksir
Bahşeden sevdanla
Diliyorum ki
Aşk seni
Bir sarmaşık gibi
Sarsın
Halini
Kuşatarak
Cemali anlatsın
Seni
Ona yakınlaştırsın
Canın
Önemini sana
Olabildiğince haykırsın
Bir nazarın kadrini
Hatırlatsın
Çilede ki aşkı anlatsın
