Hayatımın en acı darbelerini acıma duygularımın fazla olması sebebi ile almışımdır.
Lakin değişecek yanım yok,hep aynıyım.Acıyor darbeyi yiyorum.Hani derler ya,yedisinde neyse,yetmişinde de aynı olur diye,doğru tabii.Atalar boş konuşmamışlar.Yedimde yufka yürekli idim,hala öyleyim.Yetmişime varıp varamıyacağımı da yüce Allah bilir tabii ki.Dileğim duam varmak,Allahın izni olursa İnşallah.Çünkü bana ihtiyacı olan can parçalarım var.
Allaha emanet olsun tüm insaniyet.Allah yolunda izinde giden kullarından eylesin cümlemizi,Amin.
Rahmetli babaannem anlatırdı:Komşularla sohbette iken ağlamıştım,derdi.Bana:Bir de baktım sen de dudağını bükmüşsün,sessizce ağlıyormuşsun.
-Sen niye ağlıyorsun kızım,dedim.
-Sen avadın avadın!Ben de ondan avadım anne,demişim.Ağladın diyemiyormuşum,bebektim.Bu babaannemin bana anlattığı miniklik anılarımdan.
Böyle:Halen tanıyayım tanımayayım bir kişilerin,sözlerinde gözlerinde hüzün görmeyeyim,ben yanar eririm.
Bu karakter ile ne oldu sonuçta:Tabiri caizse turp gibi bünyem giderek havuç hatta muza dönüştü.Artık hastalıklarla pençeleşiyorum,birdenbire sağlığımı yitirdim.Yine de çok şükür elhamdülillahil Rabbil Alemine.
Henüz ne gibi bir hastalığım var onu da bilmiyorum.
Neticeyi,yakında öğreneceğim.Allah ömür verir ise.
Şiirlerim yazı ve öykülerim hep hüzünlü,hepsi gerçek.
Öykü ve yazılarımdaki Feride benim.
Bir tek isim değişikliği yapmış idim,aslında buna da gerek yoktu düşüncesi ile şu an bunu da yazıyorum.
Düzeltmeyi düşünmüştüm,o arada zaman geçmişti.Şu an açıkladığımdan memnunum,kendimi çok iyi hissettim.Çünkü bunu hep sık sık düşünmüştüm.
Sağlık olsun.