ÝSRA IV

( ANLAMIMA... / ÝSRA'MA / )



Kent'e hep geç düþüyor bu sahipsiz yaðmurlar...
Senin saçlarýnda olmaksa onlar için yaþamak,
Bundan herbir damla kýyas kýyasa...
... / içime bu yüzden erken düþüyor gözümden yaþlar..
... / Avuçlarýnda olmaksa bir mirac'a basamak...

Kent rüzgarlarý bir tene dokunurken,
Anlýyor da susuyor çaresiz ve mahçupça...
Senden öteye giden sürgün sayýlýr diye,
Denizler lodosa...Deðirmenler ýlgýta çabalýyor ýrgatça...
... / Soluðum bir çatý katý hatýralar içinde,
... / Sensiz her saniye tozlu nefes aldýkça...

Kente hep geç düþüyor havadis baskýlarý.
Ya biri þen þakrak orda ölü yatarken,
Ya biri kuþ ölüsü saklýyor saksýlarda.
Manþete adýn bile Hattat'ça yazýlýyor.
... / Adýmýn baþ harfini bilmeseler ne çýkar,
... / Nasýlsa baþtan sona sessizce okunuyor...

Kente hep geç göçüyor saka ve kýrlangýçlar.
Çocuklar ellerinde zeytin dalý bir sapan.
Bir bilseler içinin kafesi daðýlýyor,
Ahh bilseler sen "Annesin" onlara süt emziren;
... / Kalbim afaklarýna dadanýrda bir gece,
... / "Bir damla süt diye" haylaz bir adam olur...Þiþeleri deviren...

....

Kente hep geç düþüyor kalbimin yangýnlarý,
Ve bundan olsa gerek farkýna varmayýþýn.
Ýri bir palto ile dýþarý atýlmýþým.
Ýkimize yeter sandým...Meðerse yanýlmýþým...
... / Bir hýrkan yetiyormuþ tüm alemi sarmaya,
... / Ýþte ben burada hep þaþýrýp kalmýþým...

Ya Rabbi !
Ben çanlara koþarken aslýnda Felah'mýþým...

Durdumda bir vadide...Seyrettim ellerimi;
"Ýsra" adlý meleðin kalbine asýlmýþým...


(Çok Þükür...)