Karlý bir kýþ gecesidir bizim sevdamýz. Beyaz bir gece ama puslu. Bir hain pusu tutmazsa yolumuzu yürürüz menzile doðru. Hep yokuþlardýr menzilin duraklarý. Biri biter biri baþlar. Yorulanlar olur durulanlar gem vurulanlar. Kimilerimiz hiç göremez kutlu sevdamýzýn vuslatýný. Kimileri unutmuþtur vuslatýn varlýðýný. Verilmiþ sözler edilmiþ yeminler vardýr velâkin. Gidilecek yolun yüceliðine iman edilmiþtir ilkin. Dahasý angaryadýr vuslatý unutmak bizim gibilere evladýr.

   Yollardan geçeriz, duraklardan, yardan, anadan. Sevdiklerimiz sevinsin diye üzülürüz; onlarýn yerine de üzülürüz. Diyet öderiz. Þikayet ne bilmeyiz; haktan biliriz bir mermi yahut þarapnelse bize düþen paye. Gözümüz yoktur ötesinde. var mý ki cihanda canýmýzdan büyük sermaye?

   Ýnfiale gebe yüreklerimizi hep taþ duvarlara anlatmak yorsa da aciz bedenlerimizi þükür makamýnda türküler dillendiririz dost meclislerde. Marþlarýmýzýn ahenginde dindiririz yangýnýmýzý. Kimse bilmez ama yare söylemediðimiz aþkýmýzý…

   Hayat bir girdaptýr çoðu zaman. Geçen her gün biraz daha içine sokar bizi onulmaz dertlerin. Üþümüþ ellerimiz, titrek dudaklarýmýz vardýr; lakin sigara yardýr. Ona yormayýz da bu halimizi, onda ararýz ahvalimizi.