uzun zamandan beri çalýþmýyordum. iþe ihtiyacým vardý. iþ bulabilmem için, yada koca bir ay çalýþýp, dört yüz milyon karþýlýðýnda anamý aðlatacak birini bulmak için, torpil gerekiyordu. iþ aramanýn gereksiz olduðunu düþündüðümden bir yerlerden iltimas bekliyordum.sabah evden çýktýðým zaman memleketin iþsizleri çoðunluk nereye giderse bende oraya gidiyordum.ayýp deðildi iþsizlik, çalýþmamak ayýptý. evet. karýn tokluðuna köpekler gibi çalýþmak ayýp deðildi. gidecek bir yerin yoksa sabahlarý bir gazete alýp parklarý dolaþmak gibisi yoktur. park görevlileri dostane çimleri sularlar ve bir bankta kýçýn uyuþana kadar oturup gazeteni okursun. o zaman anlarsýn memleketin içinde bulunduðu bunalýmý yada halkýn büyük bir çoðunluðunun sefaletini. saate baktým saat on otuzu gösteriyordu. telefon bekliyordum eski bir dosttan. sözde bir gazete de çalýþmak üzere iþe alýnacaktým. bankta otururken önümdeki bisiklet yolunda iki kadýn, bir bebek arabasýný iterek yanaþtýlar çocuk arabanýn içinde huysuzlanýyordu. yaþlý olan kadýn beni göstererek bak diyordu þimdi amca sana kýzar, gel amcasý kýz buna . çocuðun annesi olduðunu sandýðým genç kadýnsa gözlerimin içine bakarak gülümsedi bana. çocuk araba da durmuyor mu? diye bir þeyler saçmaladým. ikisi de kafasýný kaldýrýp bana baktý sonra tekrar arabaya eðildiler. sanki söylenmemesi gereken bir þeyler söylemiþtim. cebimden tesbihimi çýkarýp çocuðun burnunun ucunda sallamaya baþladým. gözlerini bir noktaya dikti çocuk. agu gugu icik bicik diye maymunluk yapýyordum. ellerini açýp küçük parmaklarýyla tesbihi aldý . iþte olmuþtu. susmuþtu çocuk. tesbih onda kalabilir dedim. olmaz dediler. önemli deðil diye yalan söyledim. önemliydi. gümüþ tesbih. dedemden kalan tek hatýra. beraber yürüdük bir süre. þimdi unutur dediler. çocuk tesbihi býrakmadý ama. onlardan ayrýlýp doðu yönünde çarþýya uzanan parkýn üstünden geçen köprüye doðru yürüdüm. ortada bir yerlerde durup memleketin tüm bokunun döküldüðü ýrmaða baktým. þehrin tam ortasýndan geçiyor olmasý inanýlmazdý gerçekten. eski insanlar bu ýrmakta yüzermiþ, insanýn yüzünü ekþiten cinsden bir iðrençlik. o gün iþ bulamadým. internet kafede ugandalý biriyle çet leþtikten sonra eve döndüm. evde karým;
''iþ bulabildin mi diye sordu''? ''hemen hemen buldum sayýlýr dedim. bugün birkaç yere baþvurdum. bana ulaþacaklarýný söylediler.'' '' altý aydýr sana ulaþacaklar...''
kös dinledim. gereksiz bir neþe vardý içimde. þarkýlar fýsýldanýyordum. ''gerizekalý'' dedi karým. diþlerini sýkýyordu. o diþ gösterdimi iþimin biteceðini biliyordum. yemek masasýnda, elime aldýðým çatal býçaðý baget gibi kullanýp bardaklarýn, tabaklarýn üzerinde bateri çalýyordum. ''hey baksana senin þu dizi bu gün deðilmiydi''? dedim karýma.
''dizini kaçýrýyorsun. aðzýmý kapamamla masanýn baþýndan kalkýp fiþek gibi hayýr hayýr kurþun gibi salondaki televizyona doðru koþmasý bir oldu. kurtulmuþtum. masayý dert etme ben toplarým diye salona doðru seslendim. ilgilenmiyordu. masayý topladým. bulaþýklarý bulaþýk makinesine týkarken karýmýn en sevdiði kupasýný kýrdým. her þeyi bu bardakla içerdi. bir sigara yakýp balkona çýktým, gecenin sessizliðinde mehtaba doðru dumanlanýyordum. birden bir alt katta oturan komþumuz mehveþ haným permalý kafasýný uzattý. ''çok rica ederim metin bey bu kadar olmaz ki'' dedi. balkonuma ne zaman çamaþýr sersem eþiniz ya yukardan halý silkiyor yada balkonu yýkýyor.bugün bütün çarþaflarýmý tekrar yýkamak zorunda kaldým ''dedi. bizi yukardan çamaþýrlarýna çöp atmakla itham ediyordu.
__ yanýlmayasýnýz dedim belki baþkasý yapýyordur.
__ siz adamý çat diye ortadan iki ye çatlatýrsýnýz dedi. lütfen yukarýya bakarmýsýnýz sizden baþka oturan var mý yukarda? kafamý kaldýrýp yukarý baktým. çatýyý gördüm. çatý duruyordu yukarda. kiremitlerin bazýlarý yamulmuþtu. demek bizim üstümüzde kimse oturmuyordu. sekizinci kattaydýk tanrýya diðerlerinden daha yakýndýk hiç olmazsa. haklýydý kadýn.
''haklýsýnýz resmen terbiyesizlik dedim. kafamý kaldýrdýðýmda karým karþýmda duruyordu. önce aþaðýya baktý sonra tekrar bana baktý. tuhaf sanki suçlu benmiþim gibi.
''ne diyor bu salak dedi. bizi çamaþýrlarýna çöp atmakla suçluyor dedim.
__ bana baksana aþaðýlýk kadýn daha bu sabah ben sana haddini bildirmedim mi? diye haykýrdý karým. ok yaydan çýkmýþtý bir kere. her pencereden bir kafa uzanmýþ, bütün apartman balkonlara dökülmüþtü. eyvah millete carýs olduk dedim içimden. kepaze olduk.boþ ver, býrak dedim karýma hadi içeri girelim rezil olduk elaleme. avazý çýktýðý kadar baðýrmaya devam ediyordu.'' yalancý bu kadýn ! yalancý! ne zaman balkonu yýkasam bilerek aþaðýya çamaþýr serer. sataþacak adam arýyor kancýk. haklýsýn dedim karýma sen ona uyma hadi girelim içeri, deli o. aþaðýdan deli sensin diye bir ses geldi.
__sensin deli,siz siniz deli!! anlaþýlan mehveþ haným sesimi duymuþtu. kocasýnýn geçen sene bayram arifesinde pompalý tüfekle baþýna sýkmasýnda bir iþ vardý zaten dedim içimden. intihar. bu kadýna katlanamamýþtý demek adam. içeri girdik.
ertesi gün öðleye doðru þehir parkýnýn yürüyüþ parkuruna yakýn bir bölümünde masalardan birine oturmuþ, on dördüncü kez dostoyevskinin suç ve cezasýný okuyordum.pülseri aleksandrovnanýn kýzý romanovayý
piyer lujin petroviçe yamamaktan vazgeçtiði pasajlardan birindeydim ki beklediðim telefon geldi. cebimi kimin aradýðýna bakmadan açtým. telefondaki ses ''iþin hazýr'' diyordu. yarým saat sonra tirajý yüksek bir yerel gazetenin ofisinin önündeydim. içerde esmer bir kadýn gözlüklerini indirip beni süzdükten sonra biraz bekleyin dedi. biraz bekledim. iki saat kadar sonra personel müdürü geldi. ''ha o sensin demek dedi. bunu söylerken halinde, insaný þüpheye düþüren bir tavýr vardý. acaba omuydum diye þüpheye düþtüm ? evet benim dedim. bana iþimi anlatmaya baþladý adam. bu defa kolay olmuþtu iþ bulmam.
arka odalardan birinde bir masa verdiler bana. iþim telefonlara bakýp reklam almak ve gereken kiþileri baðlamak yada baðlamamaktý. peki ya hangi telefonlarý baðlayacaðýmý nasýl bileceðim dedim adama.

bu da senin iþin dedi. sesinden tanýrsýn. acaba bazýlarý gazeteyi arayýp hakaretler mi yaðdýrýyor. diye düþündüm.
''oyalarsýn iþte...
masama oturur oturmaz evi aradým. uzun süre çaldýrdýktan sonra tam kapýyordum ki karým alo dedi.
'' neden geç açtýn uyuyormuydun yoksa uyandýrmadýmya?
__yok balkondaydým çamaþýr seriyordum dedi.
__ hiç þaþýrmadým
__ ee ne oldu niye aradýn ?
__ iþ buldum hemde tüm güneye yayýn yapan bir gazetede.
__ gerçekten mi ?! hadi hayýrlýsý.
þaþýrmýþtý. sesinin renginden anlamýþtým bunu. hoþçakal deyip kapattým. önümde üç tane telefon vardý.
kapatmamla beraber üçü de ayný anda çalmaya baþladý. iþimiz vardý anlaþýlan birini kulaðýma götürüp diðer ikisinin fiþini çektim. telefonda bir kadýn sesi bana acil servisin numarasýný sordu. 112 dedim. bunun için gazeteyi mi arýyorlardý? ne ilginç insanlar var þu dünyada. masamýn üzerinde duran zýmbayý elime almýþ, elime geçirdiðim her þeyi zýmbalýyordum ki önümdeki iki yana açýlan yaylý kapýdan ince yapýlý saçlarý sarý boyalý bir kadýn girip masamýn üzerine ince bir dosya býraktý. bunu dedi bir kat yukarýya Ali Beye, yazý iþlerine götür. iþimin sadece telefonlara bakmak olduðunu sanýyordum. hem neden kendi götürmüyordu ki. uzun bir koridordan geçip bir kat yukarý týrmandým. küçük küçük masalarda çalýþýyordu insanlar. hepsinin önünde bilgisayar, arada koþuþturan insanlarda vardý. oturanlar monitöre yapýþacaklardý neredeyse. acaba hangisiydi Ali Bey. köþede camdan bir bölme ayrýlmýþtý, kapýnýn üzerinde Ali Bey yazýyordu. hýmmm dedim. demek adamýn soy adýydý Bey. yoksa bin tane ali vardýr burda. demek herkese soy adýyla hitap ediyorlar. içeri girip dosyayý uzattým adam yüzüme bakmadý bile.aþaðýya inip alamanyadaki teyzemin numarasýný çevirdim. öyle ya herkesin almanya da teyzesi vardýr. bir türlü açmadýlar. ücretli arasam açýp yarým saat konuþurlardý. telefonlar sürekli çalmaya devam ediyordu. ayný hikaye. kadýnýn birinin köpeðini araba ezmiþti. iyide burayý neden arýyorsunuz dedim. baytara götürün köpeðinizi. zaman geçmiyordu bir türlü .ne zor þeydi çalýþmak. omuzlarým aðýrlaþýyor dirseklerim masadan aþaðýya düþüyordu. baþýmý kollarým arasýna alýp masaya kapandým. ne kadar uyudum bilmiyorum. telefon sesiyle uyandým. kaldýrdým telefonu. yanlýþ seçim. hala çalýyordu. iyi de hangisi çalýyor bunlarýn. üçünü de kaldýrýnca cebimin çaldýðýný anladým. bana iþ bulan üniversiteden eski dostum ceminay dý arayan.
__ nerdesin?
__iþteyim
__baþladýn mý?
__evet
__cafer Beyin yanýna uðradýn deðil mi? selamýmý söyleseydin.
__bilmem. cafer beyin yanýna uðramadým ama Ali Beyin yanýna uðradým benle ilgilenmedi
__Ulan neredesin sen?
__ekspress gazetesinde
__lan seni salak!! lan ben sana ekspres mi dedim. güney perss dedim. matbaada çalýþmak için cafer ustanýn yanýna uðrayacaktýn. çabuk çýk ordan. telefonu kapattým. baþýmdan aþaðý kaynar sular dökülmüþ gibiydi.vay anasýný ama farketmemiþlerdi beni. demek o, ben deðildim. kimseyi uyandýrmasam þuracýkta otursam ne zararým olurdu ki. sonradan bunun pek de parlak bir fikir olmadýðýný anladým. hem diðeri, benim yerimde olmasý gereken adam ölmüþ müydü acaba. önünde sonunda ortaya çýkacaktý. kimseye çaktýrmadan sývýþmak için ayaða kalktým. masadaki telefonlar susmak bilmiyordu. son bir kez cevaplamanýn bir sakýncasý olmaz diye kaldýrdým.personel müdürünün sesiydi.
__ adýn neydi senin dedi.
__ýýaa bakýn bir yanlýþlýk olmuþ diye kekeledim. otuz saniye sonra odaya daldýlar. personel müdürü ve o, esmer kadýn. kadýn kahkahalar atýyordu. sürekli adamýn bana neden ismimi sormadýðýna dair bir þeyler söyleniyordu.
__ ne bileyim ben dedi onca iþimin arasýnda...
__ ben artýk gideyim dedim. kimseden çýt çýkmýyordu. kadýnsa sürekli sýrýtýyordu. kapýnýn önünden kenara çekildiler. dýþarý çýkmamla arkamdan kahkayý basmalarý bir oldu. zor tutmuþlardý kendilerini anlaþýlan.
umutsuzluðun içine doðru yürüdüm, hava kararmaya baþlamýþtý. içimde korkunç bir hüzün çöreklenmiþti nedense. aðlýyormuydum yoksa. hayýr olamazdý. bu utanç verici. parkýn içinden geçip minübüse binmek için caddeye çýkacaktým. tam o sýrada inanýlmaz bir þey oldu. evet oradaydý. yarýsýna kadar içilip atýlmýþ bir su þiþesinin yanýnda duruyordu. gözlerime inanamadým. eðilip ellerime aldým onu. dede yadigari tesbihim. aman allahým ne tesadüf diye geçirdim içimden. hala umut vardý dünyada. geceye ýþýklarýný yakan parkýn içinden, evime doðru yürüdüm....