Küçük ve kýrmýzý bir minübüstü okul servisimiz,
Her sabah okula giderken dinlediðimiz deðiþmez þarkýlarýmýz vardý.
Ýleride özlenileceðine ihtimal vermediðimiz günler yaþýyorduk,
Geleceðe hazýrlýyorduk iyi kalpli çocukluklarýmýzý ve ilk aþk cümlelerimizi,
Tadýna doyamadýðýmýz kalp atýþlarýyla beraber...
Þimdi,þunu koyuver be abi diye þöför abimize uzattýðýmýz modasý henüz geçmemiþ kýpýr kýpýr kasetlerimiz yok...
Ya da kafasýný cama dayamýþ, geceden alamadýðý uykusunu bir kaç dakikada almaya çalýþan uykusever arkadaþlarýmýz,
Arkasýnda sarý ve kocaman bir yazýyla "OKUL SERVÝSÝ" yazan o küçük arabamýz da yok...
Ve kendini kapýyý illa hýzlý ve çok sesli kapatmak zorunda hisseden asýk suratlý,hassas kalpli kýz çocuklarý da öyle...
Ne zaman uzun,ne zaman kýsa olacaðýný asla kestiremediðimiz yolculuklarda yoldaþýmýz olan çok sesli motor senfonileri de kalmadý.

Soðuk bir apartman köþesinde beklerdik dizel motor seslerini...
Hayallerimizin ortak olduðunu düþündüðümüz bir kaç arkadaþla beraber...
Okullarýn tatilini saðlayan süratli ve kocaman kar yaðýþlarýmýz olurdu...
Bi de soðuktan dibi donmuþ insanlar ve onlarýn dibi donmuþ araba depolarý
Ayaküstü çalýþtýðýmýz tarih sýnavýnýn kargaþasýna,
Çoðu yetmiþ küsür model Reno marka arabalarýn kontak sesleri eþlik ederdi...

Þu da geçsin de kurtulalým diye tutturduðumuz bilmem kaçýncý sýnavlarýmýz olurdu,
Bugüne kadar kimsenin gülümsediðine þahit olmadýðý asabi okul müdürlerimiz,
Her pazartesi -çoðu kez de titreyerek söylediðimiz-gülücüklerle dolu istiklal marþlarýmýz,
Gülücüklere inat ellerinde ince ama çok acýtan bir söðüt dalý taþýyan matematik öðretmenlerimiz...
Ve bir de henüz yeni toplanmýþ pancarlarla delik deþik olmuþ,okul duvarýnýn en yakýn komþusu tarlalarýmýz...

Þimdi asla çýplak gözle görülmeyen hoþlantýlar yaþayan,birbirleriyle "ÇIKAN" gençlere inat,
Kendini çok belli eden sevdalar yaþardýk,
Sevdiðimiz kýzý görünce hep saklamaya çalýþtýðýmýz yüz kýzartýlarýyla beraber...

Nedenini asla anlamadan dinleyegeldiðimiz aðýr sevda þarkýlarýmýz,
Yürümekten asla usanmadýðýmýz toprak döþeli patika yollarýmýz,
Ve her ne olursa olsun oynamaktan asla vazgeçemeyeceðimiz misket oyunlarýmýz vardý..

Dünyalarýmýz vardý,sadece kendimize ait olduðunu düþündüðümüz,
Bi de hep "iyi ki"dediðimiz ve kalbimizin bir köþesinde saklayýverdiðimiz baba nasihatlerimiz...
Dedim ya,
Küçük ve kýrmýzý bir minübüsü okul servisimiz...