Nereye yol alıyorum ki ben?Kaybettiklerimin neresinden tutup, tekrar başlamaya cesaret ediyorum.Her halimi alıp nerelere gidiyorum…

Sessizliğe gömülmüş kalıplara sessiz kalarak, bir de ben sessiz kılarken onları…Yoo hayır içimdeki sessizliği suçlamıyorum…Sensizliğe uzak kalsınlar diye.

İçimden koparsalar bir şeyleri, atsalar ötelere berilere ne kalsa geriye?Kalanın ne olacağına karar versem.Kararlarımın yerlerini tutsam.Tuttuklarımı hapsetsem içimin en iç yanına.

Bilmeseler…

Bilmediklerimizde de bazen hayır olurmuş ya…Öyle işte.Ço sorguladım biliyor musun?Çok hesap döktüm ortaya.Bilmediklerimin hayırlarını aradım hep.Yoruldum…Vazgeçtim…Bilmediklerimi aradım.Hayırlarını aradım.Buldum mu?Belki…

Sanmak eylemi var hani bilirsin işte.Galiba bende bulduğumu sanıp oyaladım gönlümü, oyalayabildiğim kadar.

Sandım ki ortaya döktüğüm hesaplarım yüzleşecekler benimle.Ortaya döktüklerim kadar cesaretli olacaklar.Olmadılar ama…

Saklanmak güzel galiba!..

Alacak verecek defterimi kapatıyorum açılacağına inandığım o güne bir daha iman ederek.

Bende saklıyorum defterlerimi.Bende saklanıyorum bilmediklerimizdeki hayırlar gibi…

28.04.08 /00.30
VAN…