Murat Dumanlý sakin bir adamdý. Tatil için Karaman gibi küçük bir þehri seçmesinin sebebi bu sakinliðiydi zaten. Ýsmetpaþa Caddesi’ne bakan küçük bir otele yerleþmiþti. Ýsmetpaþa Caddesi, Karaman’ýn en büyük caddesiydi. Murat keyifle gerindi. Caddeye göz attý. Arabalarýn hepsi cadde tek yön olduðu için aþaðý doðru gidiyordu. Kaldýrýmlarda çeþit çeþit insanlar yaz güneþinin altýnda yürüyorlardý. Üniversite öðrencileri, satýcýlar, çocuklar, yaþlýlar, yaz tatili için memleketine gelmiþ insanlar vardý bunlarýn içinde. Murat bir an kendini çok sýradan hissetti. O da kaldýrýmlarda yürüyen, çalýþan, tatil yapan bir insandý sonuçta.

Karaman’ý çok sevmiþti Murat. Kapalý alanda sigara içmek adeti olmadýðý halde bir tane sigara yaktý. Zehirli dumaný içine çekti. Sonra acý acý öksürdü. Doktorun sözlerini hatýrladý. Doktoru kalýn çerçeveli gözlüklerini indirip ona bir yaratýða bakar gibi bakmýþ ve þöyle demiþti. “Murat bey eðer sigarayý býrakmazsanýz korkarým bir dahaki görüþmemiz morgda olacak.” Murat gülümsedi. Bir nefes daha çekti sigaradan. Morgun soðukluðunu hayal etti. Hafifçe titredi. Sonra bir nefes daha çekti istemsizce.

Telefon ansýzýn çalýnca Murat bir an oturduðu koltukta zýpladý. Ýsteksizce telefonun yanýna gidip ahizeyi kaldýrdý. Arayan resepsiyon görevlisiydi. Murat otele girerken kendisini karþýlayan görevliyi iyi hatýrlýyordu. Adam o kadar kiloluydu ki durduðu yerde terliyordu. Murat adamdan anahtarý aldýðýnda anahtar terden sýrýlsýklamdý. Sonra adamla biraz sohbet etmiþlerdi. Adý Oðuz’du. Karaman’ýn bir köyündendi adam. Hangi köy olduðunu da söylemiþti ama Murat hatýrlayamýyordu. Þimdi Oðuz, yani resepsiyon görevlisi telefonun diðer ucundaydý. Sesi kilolu olduðunu belli edercesine kýsýktý. “Efendim, yemeðinizi odanýza mý getireyim yoksa aþaðý mý ineceksiniz?” Telefon cýzýrdadý. Murat yorgun bir sesle yanýtladý Oðuz’u. “Zahmet etmeyin, ben birazdan aþaðý inerim.” Oðuz makinemsi bir sesle görüþmeyi noktaladý. “Peki efendim.” Önce Murat kapattý telefonu, ardýndan Oðuz… O esnada caddeden bir konvoy geçiyordu. Muhtemelen asker uðurluyorlardý, ya da düðün konvoyuydu. Murat aþaðý inmek için kalktý.

Laboratuarýn ýþýðý rahatsýz ediciydi. Doktor Ercan gözlerini kýsmýþtý bu yüzden. Önündeki kediye odaklanmýþtý. Kediyi ameliyat ediyordu. Aslýnda kedinin bir sorunu yoktu. Doktor bir deney yapýyordu kedinin üzerinde. Sýradan bir deney deðildi bu. Doktor narkozla uyuþturduðu kedinin karnýný yarmýþtý. Yýllardýr üzerinde çalýþtýðý kapsülü yerleþtirdi kedinin vücuduna. Eldivenlerini önlüðüne sildi. Sonra özenle dikti kedinin karnýný. Kedinin rengi griydi. Lakin tüyleri yer yer kýrmýzýya boyanmýþtý ameliyat sýrasýnda. Bir süre sonra kedi gözlerini açtý. Aþýrý ýþýktan ürküp miyavladý. Doktorun kollarý arasýnda þaþkýn gözlerle etrafý seyrediyordu.

Doktor telsize benzer aleti eline aldý. Gri kediyi yere býraktý. Kedi narkozun etkisinden tam olarak çýkamadýðý için hala uyuþuktu. Yere kývrýlýp gözlerini kapadý. Doktor alete koordinatlarý girdi. Yýllar süren çalýþmalarýnýn sonucunu sonunda görecekti. Mavi bir düðmeye bastý. Gri kedi ortadan kayboldu. Biraz önce onun kývrýldýðý zemin þimdi boþtu. Doktorun gözleri sevinçle parýldadý. Baþarmýþtý iþte. Girdiði koordinatlara göre kedinin bahçeye ýþýnlanmýþ olmasý gerekiyordu. Pencereden bahçeye baktý. Kedi oradaydý. Bahçede kendi etrafýnda dönüp duruyor ve baþýna geleni anlamaya çalýþýyordu. Nerden bilebilirdi ki dünyayý derinden etkileyecek bir buluþun parçasý olduðunu.

Murat aþaðýya indiðinde Oðuz yemek salonunda onu bekliyordu. Otelin tek müþterisi Murat’tý ve Oðuz’un onu da kaybedip iþten kovulmaya hiç niyeti yoktu. Murat yemeðini yerken Oðuz ona peçete getirdi, su getirdi. Oðuz terden sýrýlsýklam olmuþtu. Murat ona acýyarak baktý. Oðuz da Murat’a acýyarak bakýyordu aslýnda. Çünkü Murat durmadan öksürüyordu.

Yemekten sonra Oðuz’la Murat sohbet ettiler. Oðuz tam bir bilimkurgu manyaðýydý. Evindeki kütüphanesinde yüzlerce bilimkurgu roman olduðunu söyledi. Murat þaþýrdý. Oðuz’dan birkaç ödünç roman istedi. O da hemen kabul etti. Kilolu insanlara özgü sesiyle, “Çok sevdiðim bir seri var, onu getireyim size.” dedi. Murat gülümsedi, çok sevmiþti bu tombul delikanlýyý. Mavi gözleri otelin kapýsýna daldý. Ardýndan acý acý öksürdü.

Ertesi gün Karaman’daki gazeteler esrarengiz kedilerden bahsediyordu. Bir dükkanýn önünde aniden ortaya çýkan gri kedi, yaþlý bir karý kocanýn evinde ortaya çýkan beyaz kedi… Liste uzayýp gidiyordu. Halk panik içerisindeydi. Belediye baþkaný bir kedi komitesi kurmuþtu. Çocuklar kedicilik oynuyorlardý, erkekler kahvehanelerde, kadýnlar altýn günlerinde kedilerden bahsediyorlardý. Gri kedi, siyah kedi, tüylü kedi, tombul kedi, sýska kedi, kedi de kedi…

Murat bilimkurgu romanýna dalmýþtý. Romanda ýþýnlanmayý bulan bir bilim adamýndan bahsediyordu. Murat çok sevmiþti romaný. Oðuz’a teþekkür etti içinden. Oðuz da, Murat da gazeteleri okumamýþlardý. Iþýnlanan kedilerden haberleri yoktu.

Oðuz resepsiyonda sýkýntýyla bekliyordu. Müþteri gelmiyordu otele, böyle giderse kapanabilirdi otel. O zaman Oðuz iþsiz kalýrdý. Sýkýntýdan terlemiþti. Terleyen avuçlarýný tiþörtüne sildi. Otelin kapýsýna baktý Oðuz. Bir an inanamadý gözlerine. Kapýnýn olduðu yerde bir kedi ortaya çýkmýþtý. Oðuz alnýndaki terleri sildi. Yüzünde þaþkýn bir ifade vardý. Yere yýðýldý gürültüyle. Bayýlmýþtý.

O esnada Murat derin bir uykudaydý. Bir rüya görüyordu. Rüyasýnda Oðuz ile beraber uzak gezegenlere gidip maceralar yaþýyorlardý. Sonra ansýzýn uyandý. Dolunayýn ýþýðý aydýnlatýyordu odayý. Ýçinde garip bir his vardý. Kalkýp perdeyi araladý. Caddeye baktý. Kimse yoktu caddede. Araba filan da geçmiyordu. Ne de olsa saat gecenin ikisiydi. Sonra Murat caddenin ortasýnda bir kedi gördü. Gri tüylü, parlak gözlü bir kedi… Nereden çýkmýþtý bu kedi? Sonra onun yanýnda bir kedi daha ortaya çýktý. Sonra bir tane daha…

Polis ekipleri ihbar üzerine geldikleri otel odasýnda inceleme yapýyorlardý. Odanýn ortasýnda geçen gün oraya gelen müþterinin yani Murat’ýn cesedi vardý. Kapýnýn arkasýndan kilolu bir adam cesede bakýp aðlýyordu. Bu resepsiyon görevlisi Oðuz’du. Gece korktuðu için bu odaya çýkmýþ ve Murat beyin cesediyle karþýlaþmýþtý. Cesedin elinde açýk duran bir bilimkurgu roman vardý. Ve sigara tablasýnda sönmemiþ bir sigara…

Morg soðuktu. Doktor titreyerek girdi morga. Yeni gelen cesede doðru ilerledi. Doktor bir ay önce canlý olarak kendisine muayene olan adamýn cesedini hemen tanýdý. Bu Murat adýnda bir hastasýydý bir zamanlar. Doktor bir ay önce þöyle demiþti Murat’a: “Murat bey eðer sigarayý býrakmazsanýz korkarým bir dahaki görüþmemiz morgta olacak.” Doktor acý acý gülümsedi. Morgun kuytu bir köþesinde bir kedi ortaya çýktý birden. Gri tüylü, parlak gözlü bir kedi…

Mümin Can Haziran 2008