Mustafa Kemal ATATÜRK ya da Gazi, aslýnda Büyük Komutan, O’na ne derseniz deyin, O’nu nasýl anarsak analým, þüphesiz olan tek þey; Atamýz için söylenecek çok þey olduðu gerçeðidir.
Hangi yönüne baksanýz engin bir ufuk, hangi sözünü duysanýz her gün için bir rehber. Ama büyük Atatürk’ ü doðumundan ölümüne deðin hayranlýkla izleyen yalnýz biz deðiliz. Türk Ulusu’ nun yanýnda, bütün dünya uluslarý O’nun komutanlýðýný, dehasýný, devlet adamlýðýný ve hepsinden önce “insancýl yönünü” övgüyle anlatmaktadýrlar. Ne kadar yazýktýr ki, toplum olarak, baþta Atatürk’ümüzün, onun bize emanet olarak býraktýðý Cumhuriyetimizin deðerini bildiðimizi savunamayýz. Nedeni, ATATÜRK’ü anlamaktan ve anlatmaktan; ATATÜRK’ü tanýmaktan ve tanýtmaktan geçen çizgilerde hep bocaladýðýmýz içindir. Çünkü anlatmak için anlamak, tanýtmak için tanýmak gerekir. Herþeyden evvel olan ise ona inanmak gerektiðidir. Ancak bu inanç, Çanakkale’ de ölüme göz kýrpmadan kucak açan Mehmetçik, Kurtuluþ Savaþý’nda asker aðabeylerine mermi getiren Küçük Ahmetçik gibi olmalýdýr. Bugün bir boþluðun içinde yüzmemek, bir bozukluktan ötürü üzüntü duymamak için O’na inanmalý, anlamalý ve en önemlisi yaþamalý ve yaþatmalýyýz.
Büyük ATATÜRK’ün yaptýklarýný anlatmak zordur. Çünkü O’nun ne anlatýlmaya ne de övgüye ihtiyacý olmadýðý çok açýktýr. Ancak ATATÜRK’ün kim olduðunu bilmek, bizim için yarýnlara güvenle koþmanýn ve güçlü olmanýn baþlýca koþuludur. O bizim için yalnýzca ulusal anlamda deðil, evrensel baðlamda da en büyük örneklerden olup, O, herkes için, tüm dünya milletleri için de en büyük yol göstericilerden birisidir. Öyle ki O, kiþisel kazanç ve ün peþinde koþanbasit bir dikdatör deðil, gelecek kuþaklar için saðlam temeller atmaya uðraþan bir kahramandýr. Onun insaný teslim alýcý fevkalade önderlik kuvveti vardýr. O tetiktir, o bilgedir, o zekidir, tektir.
Ve bizler, Atanýn çocuklarý. “Benim naçiz vücudum, elbet bir gün toprak olacaktýr, ama Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktýr.”
Ýþte bu sesleniþi, bize, Türk Gençliði’ne yüklediðin o kutsal görevi, hiçbir zaman unutmayacak ve unutturmayacaðýz. Çünkü biz Ata çocuðuyuz, Atamýzýn çocuklarý. Ama irkilmez Ata çocuðu irkilmez. Zaptedilmez, Atam, zaptedilmez. Biz varken senin hisarýnýn burçlarý.Bakýþlarýmýz kýlýç uçlarý.Bekliyoruz devrimini biz.Çökmeyeceðiz diz.Ýsterse hayat zehrolsun.Ýsterse refah kahrolsun.Ýsterse kurþun düþsün yanýmýza belimize.Ýsterse geçinmek için bir dilim Kuru ekmek geçmesin elimize.Halel gelmez bizim ateþimize;Dünya düþse peþimize,yer sarsýlsa yerinden,ne senden geçeriz atam, ne senin eserinden.
Arz ederim.