Ýþ görüþmesine gittiðim zaman,danýþmadan içeri girerken seni ilk orda gördüðüm an!Kalbimin ilk defa hýzlý,yerinden çýkacak gibi attýðýný hissettim.O an öðle bir andýki,sanki senden baþka kimse yoktu.Gözüm bir tek seni görüyordu.Ýçeri girdim ve iþ görüþmesini yaptým.Ertesi gün iþe baþladým.Öðle paydosu oldugunda tek bir istegim ,arzum vardý.O da seni görebilmek.Hep dua ederdim inþallah denk gelir'de görürüm diye.Seni birkere gördüðüm an ogün çok çok mutlu oluyordum.Hayalinle evin yolunu tutuyordum.Bir iþ verdiklerinde seve seve yapýyordum.Sýrf seni görebilmek için,bütün her yeri dolaþýyordum.Bir gün yemekhanede yemek yerken biri geldi,yanýma oturdu.Birde ne göreyim!Rüylarýmýn,hayallerimin baþ kahramaný,hoþlandýðým kýz yanýmda oturuyor.Elim ,ayaðým birbirine karýþtý.Elimdeki kaþýðý yere düþürdüm.Çok heyecanlanmýþtým.O aný hiç unutamam.
Zaman geçtikce,ona olan sevgim kat kat arttý.Bir þekilde duygularýmý ona analatmam gerekiyordu.Ama bir türlü duygularýmý ona açamadým.Zaten en büyük hatayý ozaman yaptým.Ve aradan seneler geçti.Benim çalýþtýðým mekan deðiþti.Ondan uzak kalmýþtým.Paramparça olmuþtum,mahvolmuþtum.Uzaktanda olsa onu takip ediyorum.Çevremdekiler benim hal ve hareketelerimi gördükçe,bana mecnun þair diyorlar.Kim seni bu hale getýrdý? Diyorlar ama kimseye birþey diyemiyorum.Tarif et diyorlar ve bende baþlýyorum tarife aynen þöyle;Gözleri geceyi aydýnlatýr,suratý herþeyi anlatýr,saçlarýna dokunmaya kýyamazsýn.Benim için o dünyalar güzeli,benim ilk ve son aþkým...