Hayat herzaman acýmasýzdý bana karþý,
Geçmiþim hep büyük kayýplarla doldu...taþtý...
Çok çabaladým,çok yoruldum ama
Yenik düþtüm herzaman hayata ve sinsiliðine kaderin..
Kendime güvenemiyordum artýk
Ve tanýyamýyordum Ayna'ya baktýðýmda gördüðüm yüzü...
Kendimi tanýyamýyordum artýk,
Sonra... o bana hep hüsraný tattýran kader,
Kendi elleriyle seni çýkardý karþýma...
Bakýþýn, duruþun,gülüþün,
Yani her tavrýn umut veriyordu bana...
Umudum oldun, Dünya'm oldun, karanlýk günlerime ýþýk oldun...
Dünya'nýn hayatýn güzel olduðunu,
Seninle geçirdiðim her saniyede,
Sen öðrettin, sen ispatladýn bana...
Ama sensizliðin bu kadar acý, bu kadar zor olduðundan hiç bahsetmemiþtin ki bana...
Hani o seninle kurduðumuz hayallere ne oldu?
Hani benimdin?
Hani hep beraberdik?
Azrail bile diz çökmüþtü hani sevdamýza?
Neredesin þimdi? Hayat ýþýðým nerede?
Göremiyorum artýk hiçbirþeyi,
Ve umut baðlayamýyorum hayata...
Bilmiyorum çýkarmýyým birdaha ki Bahar'a...
Ama beceremedim sensizliði...
Sensiz güne baþlamayý ve nefes almayý...
Olmuyor iþte baþaramýyorum,
Sensiz bir adým bile atmayý...
Bilmiyorum dönecekmisin geri...
Görecekmiyim o günleri bilmiyorum...
Ama þunu bil ki,Seni özlüyorum...
Sigara' mýn dumanýnda, odamda, aklýmda, KALBÝMDE SEN VARSIN...
Ve nereye baksam seni görür,
Yoldan geçen yabancý yüzleri bile sen sanar oldum...
Dedim ya, seni özlüyor..
Ve Çok Seviyorum...Seviyorum...