Engel olamýyorum... Seni gördüðümde bütün vücudumun titremesine , kalbimin saniyenin milyonda biri kadar hýzlý atmasýna , hayatýn durmasýna engel olamýyorum... Kýsacasý seni sevmekten baþka hiç birþey gelmiyor gelmiyor elimdn ve kahretsin ki iþte ben buna engel olamýyorum ... Ama üzülmüyorum inan , eskisi kadar acýtmýyor canýmý imkansýz oluþun ... Bana çok uzaksýn görebiliyorum , yýldýzlar kadar , ama en parlak olanlarýndan ... Hani uzatsan elini tutabilecekmiþsin gibi ... Uzatsan da tutamazsýn aslýnda , bildiðin için de çabalamazsýn ya... Ýþte ben bana çok uzak bir y yýldýzýn peþine düþtüm ; uzatsam elimi tutabilecektim sanki.. Çabaladým , çok hemde... Ders almayý bilmedim hiç bir zaman , yenilgiyi yediremedim kendime... Ama artýk yenildim , ben baþaramadým. Uzattým elimi dokunamadým yýldýzýma ... Bu verdiðim imkansýz bir savaþtý sadece , sonu baþýndan belli aciz bir savaþ . Ben o yýldýzý gökyüzündeyken beðenmiþtim. O hep oradaydý zaten , benim yýldýzýmdý baþýndan beri ... Sadece biraz daha yakýn olsun istedim bana , sadece benim olsun , sadece benim için parlasýn ... Olmadý ... Dediðim gibi üzülmüyorum ; Çünkü herþey baþtan sona imkansýzdý . Þimdi benim yine benim gökyüzümde baþkasý için parlýyor yýldýzým ... Hala ayný güzellikte ve hala ayný uzaklýkta bana . Uzansam tutabilecekmiþim gibi sanki. Ama artýk uzanmaya cesaretim yok benim ..