Dedi ki;

Kalbimin kulaðýmda attýðý demlerdi... Kulaðýmsa hep ayak seslerindeydi... O günler hep birbirine benzerdi. Yýllardan, aylardan ve günlerden neydi hatýrlamýyor olmam bu yüzden normaldir. Her sabah þakaklarýmda bir kýsrak bileklerinin gücünü denerdi. Ve gece þehrin tüm saatleri odama toplanýp geçmek bilmeyen zamaný çoðaltýrlardý. Yine de gözlerim uykuyu aramak için çok meþgul olurdu yakaza ürperiþlerde...

Çok yollar bekledim. Özledikçe ýrmaklar doðuran gözlerim hiç yorulmadý ufku gözlemekten. Bir iþaret, bir umuda muhtaç deðildim yollara teðellemek için kara kirpiklerimi. Sonuçta bir gözlediðim vardý ve geleceðinden emin olmasam da beklemek varlýðýný perçinliyordu içimde. Esmer bir selam beslerdi ufkumun ferini. Susmanýn kaçýþ olmadýðý tek eylemdi belki de beklemek o demde. Sustum ve bekledim. Güneþin doðuþunu bekledim. Nasibime batýþý yazýlmýþtý, bilemedim. Beklediðime deðmediðini kimseler söyleyemez yine de. Kalbime baðladýðým onca aðýrlýða ve içimde çýrpýnan sayýsýz geyik sancýsýna yine de deðdi. Yarýna kaç gün kaldýðýný bilerek uyandým bir sabah. Beklediðimden uzundu sadece. Ama gelecek olan geçmiþ gibi yazýlmýþtý bile deftere.

Artýk kendi varlýðýný eþeleyen bir umut dolduruyor acýmý körükleyen “güz çukurlarýný”. Geceleri kendi içimde çýktýðým seferlerde açýlan yaralarýmý sardýkça eksiliyor bir yaným. Alýþmak döksün diye yapraklarýný eski günlerin çok rüzgarlar eskittim kendimden yana. Þimdilik sadece serinliyorum. Her rüzgar ayrý bir yaprak türünü silkeliyor dalýndan bunu biliyorum. Bu yüzden hafiflemek dýþýnda bir þey gelmiyor elimden. Dallarýma öyle öz suyu vermiþ ki bu sabýrlý bekleyiþ, ne lodoslar ne de poyrazlar kýmýldatamýyor vakitsiz tomurcuða duran umudumu.

Bir insanýn açtýðý boþluðu bir baþkasý doldurur diye avunanlara söylemedim hiçbir gölgenin örtüþmediðini bir diðeriyle. Beni serinletmeyen rüzgarlarý baþkasýnýn yelkeninden almak adetim deðil çünkü. Umudu birlikte yudumladýðýmýz her kaldýrým, içimde yüzümüze vuran ýþýk kadar is/z býraksa düþünün kalbura dönmüþ yüreðimi. Yine de kalbimin kulaðýmda attýðý demler, yüreðime baðladýðým onca aðýrlýða ve içimde çýrpýnan sayýsýz geyik sancýsýna deðdi. Yarýna kaç gün kaldýðýný bilerek uyandým bir sabah. Beklediðimden uzundu sadece. Ama gelecek olan geçmiþ gibi yazýlmýþtý bir kere. Özledikçe ýrmaklar doðuran gözlerim hiç yorulmadý...

Dilsizmütercim: Meryem Rabia Taþbilek