Sana veda ederken senden tek bir cevap beklemiþtim 'gitme kal bu þehirde'. Bu cevap için herþeyden vazgecmeye hazýrdým. Bütün hayallerimden emeklerimden. Ama sen benim beklediðim cevabý vermedin. Benim hoþcakal dememe sen güle güle dedin. Kalbim sanki bin parcaya bölünmüþtü. Sana aþýk olduðum o yerde sana veda etmek beni mahvetti. Hiç mi sevmedin beni, hiç mi aþýk olmadýn bana. Gitme deek çok mu zordu be aþkým. Ama ben ordan çýkarken arkama bile bakamadým. Çünkü baksaydým biliyorum gidemeyecektim seni býrakamayacaktým. Ama biliyorsun ben çok gururluyum ve artýk sana dönmem kendimi hiçe saymak olurdu. Ama benim ömür boyu beklediðim aþk sendin. Antep'e doðru yeni bir hayata baþlamak üzereyken bile aklýmda hep sen vardýn. Eski anýlar gözlerimde canlandý birden. Nasýl baþlamýþtýk ve nasýl bitti. Ben annesini yeni kaybetmiþ okulu yeni bitirmiþ biriydim. Babam bunalýma gireceðimden korktuðu için baþhemþireye rica ederek beni hastaneye aldýrtmýþtý. Ben hastanenin deðiþik branþlarýnda calýþtýktan sonra en son acil de baþlamýþtým. Bu arada hastanedeki herkes beni tanýr olmuþtu. Hem babamdan dolayý hem de baþhemþirenin bana verdiði her görevi baþarýyla yerine getimemden dolayý ünlüydüm artýk hastanede. Ama benim can dostum olan ve hayatýmdaki bütün sýrlarý bilen iki kiþi vardý. Bunlar ayþegül ve aysel di. Caným dostlarým hep benim yanýmdaydýlar. Acil deki ilk günümü hiç unutamýyorum.cok gergindim bilmediðim bir yer ve ben ilk kez nöbet tutacaktý. Korkuyordum ayný zamanda ama ordaki hemþire ablalarým sayesinde bunun da üstesinden gelmiþtim. Artýk hem acil de nöbet tutuyor hem de fototerapi de calýþýyordum. Çok yorucu oluyordu ama buna mecburdum. Artýk acilde nöbet tutmaktan zevk alýr olmuþtum. Ama seni ozamana kadar tanýmýyordum. Taki dayýmýn bir gün orda bilgisayarda özkan var git bul onu sana sahip çýkar demesine kadar. Seni tanýdýktan sonra hayatýmýn bu kadar deðiþeceðini bilmiyordum. Bir gün gene nöbetteyken seninde nöbetçi olduðunu duydum. Þimdi seni görüp dayýmýn selamýný söylemem gerekiyordu. Odadan ilk içeri girdiðim aný hatýrlýyormusun aþkým. Ben hiç unutmuyorum nasýl unuturum ki.Kapýný acar acmaz 'merhaba ben esra burda özkan diye biri varmýþ nerde diye sormuþtum.' Sen gülmüþtün ama ben seni nerden bilebilirdim ki orda çok kiþi vardý ve ben seni daha önce hiç görmemiþtim. Sen bana gülerek'buyrun benim 'demiþtin. Çok sevimliydin be aþkým.sonra ben sana 'sizmisiniz ben uður bayazýtýn yeðeniyim size selamý var bana sahip çýkaçakmýþýnýz.'dedim.sonra ben de anladým ne kadar komik olduðumu.ondan sonra bir çok nöbetimiz birlikte oldu. Hatýrlýyormusun bir de ibrahim vardý otak arkadaþýmýz.Ýkimizinde en iyi arkadaþýydý. Ama biliyormusun ben seni ozaman hep abi gibi sevdim. Çünkü birinin benimle ilgilenmesi çok hoþuma gitmiþti. Senin sýçak konuþmalarýn sýçak gülümsemen, hayata hep pozitif bakman beni çok etkili,yordu. Çünkü senin dediðin gibi ben bardaðýn hep boþ olan kýsmýna bakýyordum. Oysa sen hep dolu tarafýndan bakýyordun ve bana da bunu öðretmeye çalýþýyordun. Sonunda baþarmýþtýn ben de artýk bardaðýn dolu olan kýsmýna bakýyordum.