Kaderime yas tutmaktan vazgeçtim.
Geceden karanlık olduğu için korkarsın, peki ya gündüzden neden korkuyorsun?

Ne çabukta unuttun o sevdiğin adam bendim!
Adına şiirler yazdığım, notasız şiirler.
Bu yazıda benim gibi kafiyesiz olmalı, fakat üşümemeli.
Bu ne fırtına! Kelimelerim birbirine sarılmış.

Yine sen mi geldin?
Hoş geldin bende bugünkü geç gelişinin sebebini merak ediyordum.
Belki de anılarımın altında can verip ölmüşsündür diye düşünmüştüm.
Hoş geldin yalnızlık, hoş geldin…

Neler var çantanda diye sormayacağım ama sen yinede bütün hüzünlerini yüzüme vuracaksın.
Ne kadar güçlüsün.
Seni izlemek hayallerimin gözü önünde katledilmesi kadar acı.
Arkadaşını da hiç sevmiyorum. Benimle savaşmak için kalp arıyor, fakat ona dar gelir bu kalp.
Olsun yinede sende hoş geldin nefret. Hoş geldin…

Her zamankinden mi içiyoruz? Peki… Bir kadeh hatırayı katlettikten sonra devam etmesek olmaz mı? Peki… Biliyorum, artık sizde biliyorsunuz kalbimin buna alışık olduğunu. Şerefe!
Hayat… Şerefine içiyorum şerefsiz! Biraz ağır oldu sanırım. Üzgünüm. Kalbime giden tüm sevgi damarlarım tıkalı sanırım. Duygu bağışına karşıyım. Benimkiler yetim kalıp “Aşk” diye bağırmalı…

(Mutsuz sonlara alışkın bir çift göz..)
(Sağırdır cümlelerim sen istediğin kadar susabilirsin.)