Býrak gideyim yolum mihnet keder gam dolu
Feleklerin fevkinde dönen alem duruyor
Avucumda kaný var gözlerimin
Irmaklar ateþiyle çöl kesilip kuruyor
Çamurda kaybettiðim çöldeki izlerimin
Bilinmez bir mekana çevrilip gider yolu

Gelme istersen bekle akýbeti meçhul yolda
Cellatlar gül daðýtýr þakiler ülkesidir
Aþkýn manasý bitik anlaþýlmaz
Yüreðimden duyduðun bir depremin sesidir
Yýkýlana acýnmaz ölmeyene þaþýlmaz.
Kaç mecnunun kabri var uçsuz bucaksýz çölde.

Bahtýný zorlayan gül bülbüle vuslat için
Kaç mevsimi yüklenir bir bahara ermeye
Daðlara bak Ferhat’ýn mihneti var
Hangi aþýk teþnedir dem-i devran sürmeye
Hangi aþk gözyaþýndan nasipsiz vuslar arar
Bu yol keder yoludur her güle vuslat için.

Daðýtýp kederini ayýlt sarhoþ yüreði
Mutluluk vakti gülüm bak ulaþtýn bahara
Gelme bu çileli yoldan yazýk olur
Irmaklarýn yandýðý bu uðursuz diyara
Uðratma yolu gelme gelen gam keder bulur.

Dikleþen dikenli yol týrnaklarý yakýyor
Ýstemem bu dert yolu ardým sýra gelme kal.
Bu halinle mutlu ol mutlu yaþa
Kaçyýldýr yaþadýðým acýlarý bilme kal.
Dayanmaz ak yüreðin bunca derde telaþa
Bu yola düþtüm düþeli yoluma kan akýyor
7.2.009/Taþkent