Sevdiklerimizin, arkadaþ ve dostlarýmýzýn bize kucak açmasýný beklediðimiz zamanlar az ya da çok olmuþtur.Öyle arkadaþlarýmýz, dostlarýmýz vardýr ki günün her saatinde fark etsek de, fark etmesek de bize kucak açýp onlarýn kollarýna kendimizi býrakmamýzý bekleyip durmaktadýrlar. Her zaman bize kucak açýp bizim onlara gitmemizi bekleyen arkadaþlarýmýz kitaplardýr.

Pek çok kiþinin tuhafýna gidebilir. Ama ilkokula giderken Ayþecik kitaplarýmýn yaný sýra sýnýfý geçtiðim zaman babam bana, ”Tommiks”, ”Tombraks” gibi çizgi romanlar alýp sürpriz yapardý .Hem çok sevinir, hem de þaþýrýrdým. Ayrýca, “Niye babam bana erkek çocuklarýn okuduðu çizgi romanlardan alýyor” diye de çocukça bir merak uyanýrdý içimde.

Ayþecik, Tommiks, Tombraks ve benzeri çizgi romanlarý, masal kitaplarýný okuyarak geçti çocukluðumun belli bir dönemi.

Daha sonra “Pall Sokaðý Çocuklarý”yla arkadaþlýðýn, dostluðun ne kadar önemli olduðunu anladým. Ömer Seyfettin’in “Kaþaðý” hikayesi yalan söylemenin bir insan için ne kadar acý sonuçlar ortaya çýkartabileceðini, ”Diyet” ise yapýlan bir iyilik’in sürekli insanýn baþýna kakýlmasýnýn ne kadar ham ve çirkin bir davranýþ olduðunu anlattý bana.

Aðalýðýn ve zulmün acýmasýzlýðýna, haksýzlýða baþkaldýrmayý Yaþar Kemal’in “Ýnce Memed” romanýnda öðrendim.

Terör eylemlerinin arttýðý 1979’lu yýllarda , 12 Mart öncesi ve sonrasý gençlik liderlerinin yaþadýklarýný anlattýklarý ve silahlý eylemle bir yere varýlamayacaðýna dikkat çekmelerini, Uður Mumcu’nun yazdýðý “Çýkmaz Sokak”ý okuyarak öðrendim.

Deniz Gezmiþ, Yusuf Arslan ve Hüseyin Ýnan’ýn avukatlýðýný yapan Halit Çelenk’in mahkemeyi ve son anýna kadar nasýl geçmiþ olduðunu yazdýðý kitaptan öðrendim. Ve o mahkemede adeta Deniz Gezmiþ’ler ile birlikte yargýlanmýþ gibi hissettim kendimi

Horace Mc Coy’un “Bir Gazetecinin Ölümü “isimli romanýný bitirdiðimde idealist, gerçeklerin peþinden koþan bir gazetecinin öðrendiði gerçeklerden dolayý karanlýk bir gecede zengin kiþiler tarafýndan tutulan kiralýk bir katil tarafýndan rahatlýkla öldürtülebileceðini acý bir þekilde anladým.

Ýlya Ehrenburg’un “Paris Düþerken” , ”Fýrtýna” “Dipten Gelen Dalga” isimli romanlarýný okurken, özellikle de “Paris Düþerken” romanýnda yozlaþmýþ Paris sosyetesini, çürümüþ ve vatanýna ihanet etmeyi görev edinmiþ parlemento üyelerini ve Fransýz Ulusal Direniþ Hareketinin nasýl adsýz kahramanlarla ortaya çýktýðýný, diðer iki kitabýnda ise savaþýn acýmasýzlýðýný ve Ýkinci Dünya Savaþýný yaþamýþ olarak hissettim kendimi

Emile Zola’nýn “Germinal” romanýný okurken hakkýný aramak için mücadele eden, grev yapan iþçilerden biriydim adeta.

Her 1 Mayýs Ýþçi Kutlamalarýnda, Amerika aklýma gelir. Ýlk direniþin ve 1 Mayýs Kutlamalarýnýn Amerika’da yapýldýðýný öðrendiðimde ilk tepkim þaþkýnlýk olmuþtu.

Genç kýzken aklýma takýlan ve pek çok kýzýn da aklýna takýlan konularýn cevabýný Wilhelm Reich’in kitaplarýnda buldum.Ayrýca “Dinle Küçük Adam” isimli kitabý ise kapitalizm ve sosyalizm arasýndaki farký buruk bir gülümsemeyle hem de düþündürerek öðretti bana.Bu konuyla ilgili okuduðum diðer kitaplarý ayrýca belirtmeme gerek yok sanýrým

Bu yazdýðým kitaplar ilk aklýma gelenler ve yaþamýmýn belli dönemlerinde beni etkilemiþ, yaþama bakýþ açýmý , ufkumu geniþletmeme neden olan kitaplardýr.(Tabii bu kitaplarýn yaný sýra Türk ve Dünya Klasiklerini saymýyorum bile.)

Yýllar geçtikten sonra babamýn, çocukken okuma alýþkanlýðýmýn geliþmesi için o çizgi romanlarý bana aldýðýný anladým.Babamýn sürekli söylediði ve yaþam düsturu olarak benimsediðim kelime ise “Oku”
Kitaplar benim umudumdur ve kitapsýz geçirilen hayata hayat demem.”Herkesin kitap almaya yetecek parasý yok” diye düþünebilirsiniz.

Haklýsýnýz da, peki sahaflar ve kütüphaneler niye bulunmakta.Ayrýca kitapçýlar da taksitle kitap satabilmekte.Kýsaca, "kitap pahalý alamýyorum" diyen kiþi sadece kendi kendini kandýrmaktadýr.