Yetiþemeyeceðimi sanarak ve bundan dolayý koþarak otobüs duraðýna yaklaþtým.Gecenin karanlýðýndan olsa gerek uzaktan,otobüsün numarasýný yanlýþ görmüþüm.Ancak iyice yaklaþýnca fark ettim durumu ve dursam mý,devam mý etsem,bozuntuya vermeyip otobüse binsem ve bir sonraki durakta insem diye “birazdan rezil olacaðým” korkusu ile çeþitli kurtuluþ çareleri üreten ve aslýnda çaresiz olan beynim birden ayaklarýma amaçsýzca durma emrini verdi.Evet durdum.Ýnsanlarýn garip ve “ne yapýyor lan bu mal” edalarýyla beni süzdüklerini hissediyordum.Göz ucuyla bir saðýmdakilere bir solumdakilere baktým.Ortada öyle bir þey yoktu.Birinin koþarak duraða gelip,aniden durup,ellerini cebine koymasýný normal karþýlamýþtý insanlar.Kendimi rahatlatmak adýna etrafýmý tekrar tekrar yokluyordum.Birden biri -sanrým beni rahatlatmak adýna- “Ya seçimlerde yaklaþýyor.Ne olur?”,diye bir soru attý ortaya.”Sen nasýl istersen öyle olsun abim benim.”,diye lafa atýlasým vardý.Çünkü bu hamleyle beni paranoyak bir zihin harbinden kurtardý.Hemen önümdekini seçim malzemesi yapmýþtý beynim.Bu sefer çaresi vardý.
Önümde duran bir çöp kamyonuydu.Ne alakasý var demeyin.Bu aralar sayýlarý nasýlda arttý.Arý gibi çalýþýyorlar.Kesin bir dümeni vardýr.Ýþin ters yaný kamyon otobüs duraðýnda durmuþtu.Sanki duraktakilere “bakýn!belediye çalýþýyor.”,havasý veriyordu.Ama çöp kamyonunun yaptýklarý bu kadarla sýnýrlý deðildi.Birazdan yol açacaðý þeyi kendi de bilmiyordu.Derken otobüs geldi ve çöp kamyonu durakta olduðu için duraðýn biraz ilerisinde durdu.Bende o tarafa yakýn olduðumdan hemen fýrlayýp bindim otobüse.Boþ yer bulup hemen yayýldým.Gerçek durakta duran insanlar biraz yorularak bindiler otobüse tabi.
Belediye otobüslerinin aslýnda politik yaný olduðunu düþünüyordum.Hatta pazarcýlardan ve kahvelerden de.Çünkü toplumsal denetim mekanizmasýnýn,toplumda yarattýðý etkilerin canlý gözlem yerlerinden biri.Ama bu konuya girip meseleyi uzatmaya niyetim yok.Konuya döneceðim.
Arkadan binen yaþlý bir amca nefes nefese þöföre:”Neden duraðýnda durmuyorsun.Biraz da benim gibi yaþlýlarý düþün”,diye söylendi.
Þöför:-Durakta çöp kamyonu vardý.Ben ne yapayým?” diye biraz tehditkar,biraz doðu þivesiyle,biraz da “ulan her gün milyon tane insanla uðraþýyorum” havasýndaydý.
-Ben mi koydum kamyonu?,dedi amca.
-e ben mi yokdum?
-duraðýnda duracaktýn.
-her yer benim duraðým kardeþim.sana mý soracaðým?
-baban mý yaptý?
-He babam yaptý?
Amca ayaðý kalktý.Birden ortalýk karýþtý.Ama bu kadarla sýnýrlý deðildi.Amca þöförü þikayet edecekti. Çýkýþý yoktu. Ve bir numaraya bakýyordu.
-05yüz… dur sen.Þikayet edeceðim seni.
-Kime edersen et.Senden mi korkacaðým? ,sanýrým bu bir soru deðildi.
-Arýyorum.Hakaret etti diye.
-Amcacýðým hakaret etmedim.Ýkaz ettim. Burada þöför geri adým atar gibi oldu. Ardýndan da bir sessizlik.Tam olay yatýþýtý derken.
-Tuu.Hem numarayý yazýyorsunuz hem de yoksunuz.Aradýðým kiþiye ulaþýlamýyormuþ, baðýrarak söyledi ki herkes duysun ve artýk bir taraf seçmek zorunda kalsýn.”Haklýyým ben”,diye baðýrýyordu içten içe.Birde olayýn buraya kadar uzamasý otobüsün diðer eþrefini buram buram çekiyordu.ve sonunda olan oldu.Arkadan Karadeniz þiveli bir adam “Amca haksýzsýn kamyon durakta duruyordu.” Dedi.
Baþka biri
-“Hayýr daha önünde duruyordu duraðýn.Arkasýna sýðabilirdi”
-“Durakta duruyordi deyim saa” diye biraz da bastýrýnca Karadenizli,”Baþkabirine” susmak kalýyordu.
Karadenizli ile yaþlý amca üzerine yoðunlaþtý kavga.Ve gittikçe de çirkinleþmeye baþladý.Önceleri insanlarýn ilgisini çekerken þimdi gürültü kirliliði vasfýna doðru ilerliyordu.Tartýþmacý iki adam da durumu fark etmiþ gibi insanlarý tekrar bir saflaþmaya çaðýrýrcasýna iddialar attýlar ortaya.
-Ben 70 yýldýr bu þehirde yaþýyorum
-Bende 40 yýldýr ne var.
Bir ara yaþlý amca”Otobüse binerken þikayet edenler þimdi susuyorlar” diyerek kavgayý nasreddin hoca’nýn “fil hikayesi”ne bile çevirmeye çalýþtý.Tabi tutmadý.Ve birazdan gelecek olan hamle ile tartýþmanýn seyri tamamen deðiþiyordu.
-Ben burada insanlarýn haklarýný savunuyorum.
-Sen içmiþsun kardeþum.Sarhoþ bir insan benum hakkimi savunamaz.
Evet yaþlý amca sarhoþtu.çünkü tam arkamda oturuyordu ve bu cümleden sonra burnunda yaptýðý solumalarla sýcak ve bira kokulu nefesimi ensemde hissediyordum.Ama bu bir belaltý vuruþ sayýlmalýydý.Bir fauldu.Artýk ahlaký yoktu tartýþmanýn.Etiði tükenmek üzereydi.Belki de –bence- bu yüzden tartýþmanýn son seyri þöyleydi:
-Artýk içmektemi suç ulan!
Devamýný anlatmayacaðým.Sonrasýnda merak edilecek bir þey yok.Yalnýzca bu kadarý yerel seçimler öncesi “güzel ülkemin sanço panza kýlýklý insanlarý”ný anlatýr sanýrým.Ayrýca otobüslerin de aslýnda nasýl bir “politik fantezi” gözlem alaný olduðunu gerçekliyor.Ve tartýþmalar devamlý kopyala-yapýþtýr halini almaya baþladý kendi çevremde.Otobüste bile.
Ayrýca devamýný anlatmayacaðým dedediðimde yalan söyledim çünkü tam o noktada otobüsten iniyordum.Valla ne yalan söyliyeyim devamýný çok merak ediyorum.