HAYATIN ESKÝ TADI YOK

O günü hiç unutmam.1974’ün Kasým ayýnýn ilk günlerinden biriydi. Eylül ayýnda, Ladik Akpýnar Öðretmen Okuluna kayýt olmuþ, aþaðý yukarý da iki ayý aþkýn da okuldaydým. Aðabeyim Bafra’dan yanýma gelmiþti. Bana sarý bir zarf uzatarak, Çankýrý Astsubay Okulu sýnavlarýný kazanmýþ olduðumu söyledi. Ben de bana gelen bu belgeyi aldým, hýzlýca birkaç defa okudum. Yoðun ve karýþýk duygular içindeydim. Çünkü belgenin tarihi, yaklaþýk iki ay öncesini gösteriyordu. Astsubay okuluna gitsem okula kayýt yapýlýp yapýlmayacaðýný bilemiyordum. Okuduðum öðretmen okulunda iyi bir eðitim/öðretim veriliyordu, buradan da kopmak istemiyordum, bitirirsem öðretmen olacaktým. Hocalarý da öðrencileri de çok iyiydi. Eski Köy Enstitülerinin devamý olan bir okuldu burasý, diðer taraftan, Astsubay okuluna gitsem orada beni devlet okutacaktý, hatta bunun ötesinde bir miktarda harçlýk alacaktým. Ailemin ekonomik durumu hiç de iyi deðildi. Altmýþý aþkýn yaþlarýyla; çeltik, ayçiçeði, mýsýr, ekin tarlalarýnda ‘yevmiyecelik’ yapar, oradan kazandýklarý üç beþ kuruþu bana ve okuyan diðer kardeþime göndermeye çalýþýrlardý. Kapýlarýnda bulunan saðýlan bir inekten artýrdýklarý süt, yoðurt, yað ve birkaç tavuðun yumurtasýný pazara götürür, satarlar ve bir þekilde de onunla da kendi ihtiyaçlarýný karþýlarlardý. Hiçbir sosyal güvenceleri, bunlarýn dýþýnda hiçbir gelirleri de yoktu. Köyde bu iþler de yaz mevsiminde birkaç ayda olur biterdi. Köylüler bunun dýþýnda kýþýn ve bahar aylarýnda sadece varsa ellerinde ki hazýrý yerlerdi. Baþka zaman ne iþ ne güç ne de para kazanýlýrdý. Kimileri de gurbete özellikle de Ýstanbul’a gider inþaat iþlerinde çalýþýrlardý. Bende bütün bu köy hayatýnýn içinde hayvanlara bakar, bað bahçe ile uðraþýr, aðalarýn beylerin iþleri çýktýkça oralarda çalýþýrdým...
Kemal Düz
18.04.2009 Ýskenderun